Παρίσι, Οκτώβριος 1994: ένα παγωμένο πρωινό, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μόδας, μία μαύρη λιμουζίνα σταματά έξω από το Café de Flore στο Σεν Ζερμέν. Η πόρτα του πολυτελούς οχήματος ανοίγει και η ραφινάτη ψηλή νεαρή γυναίκα που κατεβαίνει από αυτό κατευθύνεται προς ένα συγκεκριμένο τραπέζι της πρώτης σειράς, στο αίθριο του καφέ. Εκεί όπου ο Καρλ Λάγκερφελντ γευματίζει με τη συντροφιά του. Πριν από λίγες ώρες η νέα γυναίκα με το μαύρο κοντό πανωφόρι και τη μίνι κόκκινη καρό σκωτσέζικη φούστα είχε φορέσει μία από τις δημιουργίες του Λάγκερφελντ κλείνοντας το σόου της Chanel σε μία υπόγεια αίθουσα του Λούβρου. Εκείνη η ιταλίδα καλλονή είχε πάντα τον τρόπο της να βρίσκεται στο επίκεντρο της συζήτησης, τραβώντας το βλέμμα των περαστικών και την προσοχή των συνδαιτυμόνων της. Ηταν η εποχή της δόξας των τοπ μόντελ και το ζωηρό βάδισμα της Κάρλα Μπρούνι στις πασαρέλες των γαλλικών και ιταλικών οίκων εξασφάλιζε την υπερπροβολή της συλλογής τους. Ηταν επίσης η εποχή που τα τοπ μόντελ θα μπορούσαν όχι μόνο να ντύνονται στο όνομα της μόδας αλλά και έναντι κάποιας υπέρογκης αμοιβής να γδύνονται με χάρη για τα μάτια κάποιου πρόθυμου «χορηγού».
Οι μικρές αυτές λεπτομέρειες αναδύθηκαν και πάλι τώρα που η Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί έδωσε αφορμές στους γάλλους πολίτες για να θυμηθούν ότι η άλλοτε πρώτη κυρία τους είναι μία προσωπικότητα από αυτές που η πένα του Τομ Γουλφ άνετα θα μπορούσε να είχε περικυκλώσει το προφίλ της περιπαίζοντας με έντονες, ζωηρές φράσεις τη γενναιοδωρία της φύσης και τη ματαιοδοξία της ύπαρξης.
Αρκετά όμως με τις λογοτεχνικές αναφορές, γιατί ο βίος της Κάρλα Μπρούνι-Σαρκοζί είναι μόνο πολιτικός. Ακόμη και όταν η ίδια προσπάθησε να κρυφτεί πίσω από τις επιδέξιες πόζες της μπροστά σε δεκάδες φωτογράφους που συγκεντρώθηκαν για το σόου Yves Saint Laurent πριν από λίγες μέρες στο Παρίσι. Σε μία τέτοια περίσταση η Μπρούνι έχει τον έλεγχο και παρουσιάζεται ως το έμπειρο μέλος της κοινότητας των διασημοτήτων που περιφέρουν ως χαρισματική ιδιότητα γαλλικό στυλ και κομψότητα. Συνδυάζει την υπερβολή της μόδας με μια δόση παλαιωμένης αποστασιοποίησης σύμφωνα με τις προδιαγραφές του super modeling στο οποίο κάποτε επιδιδόταν. Το στυλ της, από την εποχή του γάμου της με τον Νικολά Σαρκοζί καταστάλαξε σε ένα μείγμα επιλογών μεταξύ γκλάμορ και συντηρητικής φινέτσας για να υπογραμμίσει τη δημόσια εικόνα της. Πάντα όμως θα προσθέσει πάνω της ένα εκκωφαντικό στοιχείο προκαλώντας τον κόσμο να μιλήσουν για εκείνη.
Ωστόσο, μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, μετά την απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου που καταδίκασε τον Σαρκοζί σε πέντε χρόνια φυλάκιση για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του με χρήματα από τη Λιβύη (σε συνδυασμό με άλλα αδικήματα), η ίδια υποστήριξε δημόσια τον σύζυγό της. Πρώτη της απότομη κίνηση να απωθήσει εκνευρισμένη τα δημοσιογραφικά μικρόφωνα καθώς η έρευνα κάποιων μέσων συνέβαλε στη δικαστική εξέλιξη. Μετά, να ανεβάσει στο Instagram τη μελιστάλαχτη συμπαράστασή της προς εκείνον, το «amour» της ζωής της, σαν έφηβη influencer που κατακλύζεται από υπέρμετρο ρομαντισμό και θλίψη για τις δυνάμεις της μοίρας που τους κρατούν μακριά.
Σε κάθε περίπτωση, είτε με έμφαση σε στιγμιότυπα από το πανηγύρι της ματαιόδοξης μόδας είτε με συμβολικές αναρτήσεις και hashtag #hatewillnotwin (το μίσος δεν θα νικήσει) η Κάρλα Μπρούνι προσπαθεί να διαχειριστεί το αφήγημά της. Για να μη χάσει το κοινό της που την ακολουθούσε όταν τους τραγουδούσε ψιθυριστά (και εκτός τόνου) «Quelq’ un m’ a dit» / Κάποιος μου είπε ότι ακόμη με αγαπάς…
Σύμβολο πρωτοπορίας
Το 1964 ο γάλλος υπουργός Πολιτισμού Αντρέ Μαλρό, ανακηρύσσει τον Πύργο του Αϊφελ σε ιστορικό μνημείο ενώ την ίδια χρονιά, σε συνέχεια των «Μυθολογιών» του, ο Ρολάν Μπαρτ δημοσιεύει το δοκίμιό του αφιερωμένο στο χαλύβδινο τοπόσημο. «Ο Πύργος του Αϊφελ είναι το αναπόφευκτο σημείο αντίκρυ στα μεγάλα δρομολόγια του ονείρου» έγραφε στο «Πύργος του Αϊφελ» (στα ελληνικά, με φωτογραφίες του Αντρέ Μαρτέν από τις εκδόσεις Αγρα). Είναι αντικείμενο που βλέπει από ψηλά εποπτεύοντας την πόλη. Βλέπει όμως και τα θεάματα που συμβαίνουν στη σκιά του, όπως αυτές οι εντυπωσιακές στιγμές της μόδας τις οποίες προετοιμάζουν οι δημιουργοί σήμερα σκηνοθετώντας την παρουσίαση των συλλογών τους. Συχνά το μνημείο της ιστορίας του Παρισιού επιτρέπει με τη σκιά του να περάσουν στους θεατές κάποια ρίγη συγκίνησης από ρούχα δίχως νόημα.
