Η ανθρωπότητα με οδύνη μα και με αμηχανία παρακολουθεί την εν εξελίξει γενοκτονία – βάσει και της έκθεσης του ΟΗΕ – που συντελείται στη Γάζα. Η ισοπεδωτική κλιμάκωση της επίθεσης του Ισραήλ έχει ως αποτέλεσμα νεκρούς, εκτοπισμένους, τραυματισμένους σε ένα δράμα που μοιάζει να μην έχει τέλος για τον λαό των Παλαιστινίων. Οι εικόνες φρίκης, ακόμη και λιμού στην περιοχή, πρέπει να κινητοποιήσουν τη διεθνή κοινότητα ακόμη πιο ζωηρά όχι απλώς στην καθολική καταδίκη της εγκληματικής αυτής λογικής, μα και σε δέσμη πρωτοβουλιών έστω τώρα για μια κατάπαυση του πυρός.
Η Ευρώπη και η συλλογική Δύση οφείλει να πρωτοστατήσει με κάθε τρόπο σε αυτό, ενώ η πίεση στην κυβέρνηση του Ισραήλ πρέπει να ενταθεί. Δεν είναι μόνον πως η Γάζα προσθέτει μια επικίνδυνη ρευστοποίηση στην ευρύτερη περιοχή με ανεξέλεγκτες προεκτάσεις. Είναι και – πάνω απ’ όλα – το ανθρωπιστικό σκέλος και η προσπάθεια για να μπει μια τελεία στην περιπέτεια. Και διεθνείς οργανισμοί υπάρχουν και πολλοί τρόποι για να γίνει σαφές πως οι τραγικές εικόνες δεν μπορεί να συνεχιστούν.
Η ανοιχτή πληγή όσο βαθαίνει θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες και για τον ίδιο τον λαό του Ισραήλ που έχει κουλτούρα φιλελεύθερης δημοκρατίας και ξέρει από τραγωδίες όσο κανείς άλλος. Είναι ηθικό και υλικό χρέος για την πολιτισμένη Δύση να πρωταγωνιστήσει σε μια συνθήκη άμεσης ειρήνευσης και επίλυσης της εμπλοκής. Ούτε ο ρόλος του αμήχανου παρατηρητή της πάει, ούτε ο ρόλος του κομπάρσου.
