Αφότου τέθηκαν σε εφαρμογή, στις 25 Ιουλίου, οι διατάξεις που αφορούν τα παιδιά και περιλαμβάνονται στην Πράξη για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο, οι πάροχοι υπηρεσιών αναγκάστηκαν να εισαγάγουν «ιδιαίτερα αποτελεσματικά» μέτρα για την πιστοποίηση της ηλικίας, προκειμένου να αποτρέψουν την πρόσβασή τους σε βλαπτικό περιεχόμενο ή εκείνο που αφορά ενηλίκους.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι πως ενώ η συγκεκριμένη νομοθεσία και άλλες παρόμοιες ισχυρίζονται ότι επικεντρώνονται σχεδόν αποκλειστικά σε περιεχόμενο και υλικό που προάγουν την αυτοκτονία ή τον αυτοτραυματισμό, ενώ θεωρούνται υπεύθυνα για διατροφικές διαταραχές και για κακοποιητικές συμπεριφορές ή εκδηλώσεις μίσους, η ίδια η ουσία των περιορισμών έχει οδηγήσει σε μαζική λογοκρισία, με τον ντε φάκτο αποκλεισμό τεράστιου όγκου περιεχομένου από το Διαδίκτυο. Οι εταιρείες τεχνολογίας διαπιστώνουν ότι τους είναι πολύ πιο εύκολο και φτηνό απλώς να αφαιρέσουν συνολικά αυτόν τον όγκο της πληροφορίας αντί να διακινδυνεύσουν να περάσει κάτι από τα φίλτρα και να θεωρηθεί πως δεν συμμορφώνονται.
Η Πράξη για την Ασφάλεια στο Διαδίκτυο αποτελεί τον πιο πρόσφατο κρίκο σε μια προβληματική τάση που επικρατεί παγκοσμίως προς την κατεύθυνση ενός πιο λογοκριμένου Internet, εντός του οποίου κυβερνήσεις και συλλέκτες δεδομένων έχουν παραβιάσει πλήρως την ιδιωτικότητα, με συνέπεια οτιδήποτε κάνουμε online να καταγράφεται, να ταξινομείται και να παρακολουθείται. Αυστραλία και Ιρλανδία έχουν εισαγάγει παρόμοιες ρυθμίσεις για την πιστοποίηση της ηλικίας. Δανία, Ελλάδα, Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία έχουν αρχίσει να δοκιμάζουν μια κοινή εφαρμογή πιστοποίησης της ηλικίας, ανοίγοντας τον δρόμο προς μια πιθανή υποχρεωτική υιοθέτησή της σε ολόκληρη την ΕΕ.
Παρά το γεγονός ότι τα μέτρα που αποτρέπουν την πρόσβαση παιδιών σε βλαπτικό περιεχόμενο στο Διαδίκτυο μοιάζουν να είναι μια καλή ιδέα, οι σχετικοί νόμοι δημιουργούν το υπόβαθρο για μια αυταρχικού τύπου λογοκρισία, παραβιάζουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες των νέων ανθρώπων, εκθέτουν βίαια τους χρήστες σε σοβαρούς κινδύνους που έχουν να κάνουν με την ιδιωτικότητά τους, ενώ τελικά αποτυγχάνουν στην επίτευξη του διακηρυγμένου σκοπού της προστασίας των ανηλίκων.
Πολλοί πιστεύουν, λανθασμένα, ότι μόνο τα παιδιά θα υποχρεούνται να πιστοποιήσουν την ταυτότητά τους. Στην πράξη, προκειμένου να αποδειχθεί ποιοι είναι παιδιά και ποιοι όχι, όλοι οι χρήστες θα αναγκάζονται να παρέχουν τεράστιες ποσότητες βιομετρικών δεδομένων και να συνδέουν άρρηκτα και διαρκώς την εκτός Διαδικτύου ταυτότητά τους με τη συμπεριφορά τους εντός του.
Η κοινή γνώμη δεν μπορεί να αποδειχθεί ανεκτική απέναντι σε κάτι τέτοιο. Είναι αναγκαίο να κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να αγωνιστούμε για την ελευθερία του λόγου, την ιδιωτικότητα και την ανοιχτή πρόσβαση στις πληροφορίες – όσο ακόμη μπορούμε να το κάνουμε. Από τη στιγμή που θα δημιουργηθεί η υποδομή για την online λογοκρισία, θα είναι αδύνατο να την καταργήσουμε.
