Η προχθεσινή κοινοβουλευτική βραδιά με αντικείμενο τη σύσταση προανακριτικής για τα Τέμπη, έκλεισε με τον υπουργό Δικαιοσύνης, Γιώργο Φλωρίδη. Ο οποίος, αναφερόμενος στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο είχε ασκήσει τη δικηγορία για να υπερασπίσει πελάτη της, κατηγορούμενο και τελικά καταδικασθέντα για βιασμό τεσσάρων γυναικών. Περιέγραψε τις μεθοδεύσεις της για να παίρνει αναβολές ως «δικαστικά βασανιστήρια» και, στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον νόμο Παρασκευόπουλου με τον οποίο άδειασαν οι φυλακές από καταδίκους για βαριά παραβατικότητα, στους οποίους συγκαταλεγόταν ο καταδικασθείς βιαστής πελάτης της. Ανέφερε μάλιστα ότι, παρότι πρόεδρος της Βουλής, ζήτησε τον λόγο και μίλησε υπέρ του νομοσχεδίου με το οποίο αποφυλακίστηκαν πολλοί εγκληματίες.

Η ομιλία Φλωρίδη ήταν κατεδαφιστική για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία άκουσε χωρίς να μπορεί να σκεπάσει με τις φωνές της τον ομιλητή. Εκ των υστέρων, την υπεράσπισαν διάφοροι παράγοντες του υπαρκτού αντιμητσοτακισμού. Ο υπερασπιστικός λόγος τους, όμως, υπέρ της μητέρας της τοξικότητας στην πολιτική ζωή ήταν ανίσχυρος, ηθικολογικός, φτωχός. Επειδή η καταγγελία του υπουργού Δικαιοσύνης περιείχε αδιάσειστα στοιχεία από τα ρεπορτάζ της εποχής – και αναφορές στις κατηγορίες στελεχών του φεμινιστικού κινήματος. Παρότι οι καταγγελίες αυτές είχαν δημοσιευτεί στην κομματική εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, την «Αυγή», είχαν περάσει απαρατήρητες από το τότε αντιμνημονιακό μέτωπο, αφού η Ζωή Κωνσταντοπούλου συγκαταλεγόταν στις ηγετικές περσόνες της επερχόμενης συριζαϊκής εξουσίας.

Αναζήτησα μερικά από τα κείμενα της εποχής. Διαπίστωσα ότι η ίδια συζήτηση είχε γίνει στη Βουλή, στις 6/6/2015. Μάλιστα, αυτός που είχε κάνει αναφορά στις ανακοινώσεις γυναικείων οργανώσεων και φεμινιστριών ήταν ο Σταύρος Θεοδωράκης, επικεφαλής τότε του Ποταμιού. Ενα από τα κείμενα που είχε υπόψη του ήταν της γνωστής αγωνίστριας για τα γυναικεία δικαιώματα, Σίσσυς Βωβού, η οποία, σε άρθρο της στην «Αυγή» (10/4/2013), εξηγούσε ότι το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, μία από τις θεματικές οργανώσεις του κόμματος, «ανέστειλε τη λειτουργία της όταν δεν έγινε δεκτό το αίτημά της προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι υποψήφια η Ζωή Κωνσταντοπούλου». Γιατί δεν ήθελαν τη συγκεκριμένη πολιτικό στο κόμμα; Ακριβώς εξαιτίας των μεθόδων της στη συγκεκριμένη υπόθεση τις οποίες περιέγραψε προχθές και ο Γιώργος Φλωρίδης.

Σχετικό ερώτημα προς τον ΣΥΡΙΖΑ είχε διατυπώσει και η Φεμινιστική Πρωτοβουλία για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, που με ανακοίνωση ρωτούσε το κόμμα «αν εγκρίνει την ανάμειξη της βουλεύτριάς του στο συγκεκριμένο θέμα, ως συνηγόρου του βιαστή, η οποία μάλιστα προσπαθεί με στρεψοδικία, αρνησιδικία, κωλυσιεργία να μην καταδικαστεί ο βιαστής, ώστε ως αποτέλεσμα να κουραστούν τα θύματα να ταξιδεύουν από τις μακρινές τους χώρες, υφιστάμενες συν τοις άλλοις και προσωπική οικονομική ζημία». Απάντηση; Καμία. Σιωπή.

«ΤΑ ΝΕΑ» είχαν αφιερώσει εκτεταμένο ρεπορτάζ σε εκείνη την υπόθεση (το υπέγραφε ο Χάρης Καρανίκας), στο οποίο συμπεριλαμβανόταν παρέμβαση της Σίσσυς Βωβού, η οποία ζητούσε δικαιοσύνη για «μια 19χρονη κοπέλα που ήρθε στη χώρα μας για τουρισμό και υπέστη αυτό το κακούργημα. Οσο για την πρωτοφανή αρνησιδικία και κωλυσιεργία της υπεράσπισής του, που οδήγησε σε μεγάλη καθυστέρηση της έκδοσης ποινής, αναρωτιόμαστε αν υπάρχει κώδικας δεοντολογίας για τους δικηγόρους και αν εφαρμόζεται» (2/2/2013).

Δώδεκα χρόνια από τότε, ακόμα αναρωτιόμαστε τα ίδια πράγματα. Στο μεταξύ, η συγκεκριμένη πολιτικός παριστάνει την ηθική συνείδηση της χώρας – και υπάρχουν φανατικοί φίλοι της που εκτιμούν ότι η έκθεση της πραγματικότητας είναι περιφρονητική για τη δημοκρατία.

Το κάνουν σκόπιμα, προφανώς. Επειδή αποκαλύπτει γυμνό τον πολιτικό κυνισμό της. Κι αυτό πονάει.

Εντρομοι υπερασπιστές ολοκληρωτισμών

Με μεγάλη έκπληξη άκουσα χθες το πρωί τον διευθυντή του Πρώτου Προγράμματος της κρατικής ραδιοφωνίας Βασίλη Αδαμόπουλο να ελεεινολογεί τον απόντα αρθρογράφο Περικλή Κωνσταντινίδη, προσκεκλημένο σε άλλη εκπομπή του ραδιοφώνου για το οποίο είναι υπεύθυνος, για τις πολιτικές θέσεις του, τις οποίες θεωρεί, όπως έλεγε στην εκπομπή του, κατά της κοινής λογικής. Ποιες ήταν οι κατά της κοινής λογικής θέσεις του επιπληττομένου; Οτι πριν βγει στον πόλεμο κατά του Αξονα η Σοβιετική Ενωση ήταν σύμμαχος επί διετία του Χίτλερ. Και ότι εκτός από τα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου για Εβραίους λειτουργούσαν και γκουλάγκ, στρατόπεδα θανάτου για αντιφρονούντες (και μερικούς εκπεσόντες) στη Σοβιετική Ενωση.

Ο διευθυντής του Πρώτου, μάλιστα, αλλά και ο γενικός διευθυντής ενημέρωσης της ΕΡΤ, Βασίλης Θωμόπουλος, επέπληξαν τον δημοσιογράφο που είχε καλέσει τον Κωνσταντινίδη. Γιατί; Για τα αυτονόητα; Γιατί δεν μπορούν να ακουστούν αυτονόητα στην ΕΡΤ; Τόσο πολύ τρέμουν οι διάφοροι διευθυντές μην τους μαλώσει κανένα κόμμα ή κανένας συνδικαλιστής; Ή τόσο πολύ σύμφωνοι είναι με υπερασπιστές ολοκληρωτισμών;

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι ο τρόμος των διευθυντών. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση είναι όμηρος όσων συντηρούν ακόμη το μνημείο του ψεύδους στην είσοδο του ραδιομεγάρου. Κι αυτή η αδυναμία, ας το ξέρουν, πληρώνεται.