Το ορεινό τρέξιμο πάντα με ενθουσίαζε. Οι εμπειρίες όμως ήταν ανέκαθεν λιγοστές, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Αγωνιστικά, συμμετείχα μόνο στην Πάρνηθα και τον Υμηττό. Αλλά προπονητικά, βίωσα τι θα πει «βουνό» στις πλαγιές του Ποικίλου όρους και του Αιγάλεω, σχεδόν κάθε Κυριακή για τρεις δεκαετίες. Και μπορώ ανεπιφύλακτα να κατανοήσω τη θέρμη που διακατέχει όσους το προτιμούν από οτιδήποτε άλλο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή