Γνωρίζουμε ότι οι Αιγύπτιοι και οι Ιάπωνες των αρχαίων χρόνων διασκέδαζαν κλωτσώντας μια μπάλα. H μπάλα των Κινέζων ήταν δερμάτινη, παραγεμισμένη με κάνναβη. Οι Αιγύπτιοι της εποχής των Φαραώ την έφτιαχναν από άχυρο ή πίτυρα και την τύλιγαν με χρωματιστά πανιά. Οι Ελληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν την κύστη του βοδιού, την οποία γέμιζαν και έραβαν. Σε μια ελληνική επιτύμβια στήλη του 5ου αιώνα π.Χ. εμφανίζεται ένας άνδρας να χτυπάει την μπάλα με το γόνατο. Στις κωμωδίες του Αντιφάνη υπάρχουν εκφράσεις αποκαλυπτικές: μακρινή μπαλιά, κοντινή πάσα, προωθημένη μπαλιά… Λένε πως o αυτοκράτορας Ιούλιος Καίσαρας ήταν αρκετά καλός και με τα δύο πόδια και ότι ο Νέρων δεν άξιζε τίποτα. Πάντως, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την εποχή που o Ιησούς και οι απόστολοί του πέθαιναν στον σταυρό, οι Ρωμαίοι έπαιζαν ένα παιχνίδι που έμοιαζε αρκετά με το ποδόσφαιρο. Τα πόδια των ρωμαίων λεγεωνάριων έφεραν τη νέα μόδα και στα βρετανικά νησιά. Αιώνες αργότερα, το 1314, o βασιλιάς Εδουάρδος Β’ έβαλε τη σφραγίδα του σε βασιλικό διάταγμα που καταδίκαζε εκείνο το θορυβώδες παιχνίδι των πληβείων, εκείνες «τις αψιμαχίες γύρω από μπάλες μεγάλου μεγέθους, απ’ όπου προκύπτουν πολλά κακά που ο Θεός απαγορεύει».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή