Oι μηχανικές (μεταλλικές) βαλβίδες, που αποτελούσαν την πρώτη επιλογή των καρδιοχειρουργών τις προηγούμενες δεκαετίες σε περιπτώσεις στένωσης ή ανεπάρκειας των βαλβίδων, έχουν σήμερα πολύ περιορισμένη χρήση λόγω της ανάγκης λήψης ισόβιας αντιπηκτικής αγωγής με δικουμαρόλη ή βαρφαρίνη. Στις περιπτώσεις αυτές, όχι σπάνια, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν αιμορραγίες ή θρομβώσεις λόγω υπέρμετρης ή ανεπαρκούς αντιπηκτικής αγωγής αντίστοιχα. Ετσι σήμερα η χρήση τους περιορίζεται σε ασθενείς μικρότερης ηλικίας, συνήθως κάτω των 60 ετών, χάρη στη μεγαλύτερη ανθεκτικότητά τους στον χρόνο. Αντίθετα, η χρήση των βιολογικών ή βιοπροσθετικών βαλβίδων έχει αυξηθεί σημαντικά. Οι βαλβίδες αυτές κατασκευάζονται από μεμβρανώδεις ιστούς ζωικής προέλευσης, κυρίως από βοοειδή ή χοίρους. Αχίλλειο πτέρνα των βιολογικών βαλβίδων αποτελεί η μικρότερη αντοχή τους και η τάση να εκφυλίζονται με την πάροδο του χρόνου.  Μελέτες έχουν δείξει ότι η πιθανότητα σοβαρής εκφύλισης βιοπροσθετικής βαλβίδας μπορεί να φτάσει μέχρι και το 30% εντός 15 ετών μετά την εγχείρηση, ενώ όταν η ηλικία του ασθενούς κατά την εγχείρηση είναι κάτω των 60 ετών, η πιθανότητα σοβαρής εκφύλισης είναι ακόμη μεγαλύτερη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή