Αναζήτηση
Ο όρος μερκελοποίηση της πολιτικής σκηνής έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον για να αποτυπωθεί η θεωρία του 1,5 κόμματος. Μια δημοκρατική μονοκρατορία πρακτικά. Η μετεξέλιξη της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των κομμάτων η οποία βάζει σε δεύτερη μοίρα τον ιδεολογικό προσανατολισμό και αναδεικνύει τη διαχειριστική ικανότητα των επικεφαλής. Η Ανγκελα Μέρκελ, μετά την οριακή επικράτηση επί του Γκέρχαρντ Σρέντερ το 2005, δεν ξανακοίταξε ποτέ πίσω μέχρι τη στιγμή που η ίδια αποχώρησε από τη θέση του επικεφαλής του κόμματος του CDU/CSU. Θα διακρίναμε μάλιστα και ένα ακόμη χαρακτηριστικό γεγονός: το δεύτερο κόμμα, αυτό των Σοσιαλδημοκρατών, ήταν πιο κοντά στο όποιο τρίτο κόμμα παρά στο πρώτο. Πολύ απλά η διεκδίκηση του… πρωταθλήματος ήταν ένα άπιαστο όνειρο, με αποτέλεσμα οι ψηφοφόροι οι οποίοι δεν υποστήριζαν την πολιτική του CDU/CSU να έδιναν την ψήφο τους σε μικρά κόμματα (τα οποία βέβαια λόγω του εκλογικού συστήματος στη Γερμανία μπορούν να αποτελέσουν κυβερνητικό εταίρο) γιατί έβλεπαν το κενό καταλληλότητας των επικεφαλής του SPD. Η εικόνα μάς θυμίζει πολύ – σε μια ποδοσφαιρική αλληγορία – τις αρχές της δεκαετίας του 2010 στο ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, όπου η απόλυτη κυριαρχία του Ολυμπιακού έδωσε χώρο σε μικρότερες ομάδες να διεκδικούν την έξοδο στο UEFA, αφού οι παραδοσιακά μεγάλοι του αντίπαλοι δεν μπορούσαν να κοιτάξουν στα μάτια τον μόνιμο πρωταθλητή και έμπαιναν σε μια διαδικασία εσωστρέφειας.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
