Οπως τα έφερε η κατάσταση, προφανώς και θα πορευτούμε ως εθνική ομάδα μπάσκετ με το δίλημμα Ντόρσεϊ ή Γουόκαπ. Δηλαδή, οι αρμόδιοι καλούνται να αποφασίσουν με ποιον… θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Επιλέγουν επίθεση που θα ανεβάζει τον μέσο όρο πόντων της ομάδας ή μήπως προτιμούν δυνατή άμυνα που θα αφοπλίζει τα αντίπαλα όπλα;

Ο Ντόρσεϊ, δεν είναι μυστικό, παραμένει ένας χαρισματικός επιθετικός παίκτης, ικανός στη μέρα του να βάλει το ένα τρίποντο μετά το άλλο και να διαλύσει κάθε σχήμα. Το έδειξε τόσο με τις εμφανίσεις του στην εθνική ομάδα στο Ευρωπαϊκό, όσο και κατά τη θητεία του είτε στον Ολυμπιακό είτε στη Φενερμπαχτσέ. Στον αντίποδα, ο Γουόκαπ μπορεί να… περάσει χειροπέδες στον επιθετικό που έχει απέναντί του, αλλά στην επίθεση ασφαλώς και δεν μπορείς να βασιστείς πάνω του. Το είδαμε και στο final-4 του Κάουνας, όπου στον ημιτελικό βγήκε πολυτιμότερος παίκτης δίχως να σημειώσει πόντους. Συνεπώς, τα πράγματα δείχνουν σχετικά απλά και όλα είναι στο μυαλό του κόουτς Ιτούδη. ‘Η στο Παγκόσμιο θα φροντίσει να μοιράσει το παιχνίδι και να ποντάρει παραπάνω στον Γιάννη, τον Σλούκα ή σε κάποιον παίκτη με επιθετικό οίστρο, ή θα προτιμήσει να κατεβάσει μια ομάδα με έμφαση στην άμυνα και την προσπάθεια να ακυρώνει όποιον έχει απέναντί της.

Η όποια απόφαση ληφθεί, ασφαλώς αναμένεται με ενδιαφέρον. Οπως άλλωστε συμβαίνει με όλα τα διλήμματα. Το ζήτημα είναι να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. Παίκτες να μπορούν να δώσουν στην ομάδα. Μάλλον αυτό συμβαίνει στις μέρες μας. Αρκεί να έρθει και η καλή πορεία που τόσο ανάγκη έχει το ελληνικό μπάσκετ και η εθνική μας ομάδα.