Η σύσκεψη που συγκάλεσε χθες η Κατερίνα Σακελλαροπούλου στο Προεδρικό Μέγαρο με την ηγεσία του δικαστικού σώματος ήταν μια πρωτοβουλία για τα προβλήματα της Δικαιοσύνης. Ηταν όμως παράλληλα και ένας τρόπος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για την επίλυσή τους. Η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ δικαστικών λειτουργών δεν είναι δεδομένη, αλλά είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών που ταλανίζουν τη Δικαιοσύνη.

Η επικαιρότητα ενδεχομένως να προσέδιδε διαφορετικό χαρακτήρα σ’ αυτή την κλειστή συζήτηση, αν οι παριστάμενοι της επέτρεπαν να διαμορφώσει την ατζέντα, στρέφοντας την προσοχή αλλού. Δεν είναι λίγες οι εκκρεμείς υποθέσεις που έχουν συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας, οι κόντρες ανάμεσα στα διαφορετικά κλιμάκια ή οι ασυνεννοησίες μεταξύ τους που ευθύνονται για αρκετές από τις καθυστερήσεις που ταλαιπωρούν και τους λειτουργούς, αλλά και τους πολίτες. Η παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, ωστόσο, και ο προηγούμενος ρόλος της στο δικαστικό σώμα επέτρεψε η συζήτηση να επικεντρωθεί σε διαχρονικά προβλήματα και άνοιξε έναν δρόμο που θα μπορούσε να έχει συνέχεια, χωρίς να έχει ανάγκη την προεδρική αιγίδα.

Οταν οι παρεμβάσεις γίνονται θεσμικά και συντεταγμένα, το κέρδος είναι πολλαπλό και αποδεικνύεται σε βάθος χρόνου. Αν η χθεσινή σύσκεψη γίνει η αρχή για να σταματήσουν οι παράλληλοι μονόλογοι στη Δικαιοσύνη, τότε το βήμα που έγινε, σε μια περίοδο που η εμπιστοσύνη στους θεσμούς περνάει κρίση, είναι εξαιρετικά σημαντικό.