Μιας και έχει ξεκινήσει η τουριστική σεζόν μπορούμε να γίνουμε αρκετά παρατηρητικοί για το προϊόν που πουλάμε στον ξένο επισκέπτη και για το κατά πόσο ανταποκρίνεται στην εικόνα που υποτίθεται πως προωθούμε για τη χώρα μας. Εκτός από τον δημόσιο χώρο, τον πολιτισμό και τον ακριβό τουρισμό της Μυκόνου, έχουν αξία να βλέπουμε και ζητήματα για τα οποία υπάρχουν σύγχρονες ευαισθησίες. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η γαστρονομία. Ο σύγχρονος επισκέπτης έρχεται πλέον διαβασμένος, αναζητά το «αυθεντικό», κλείνει οργανωμένα tour στις κεντρικές αγορές τροφίμων και θέλει να γνωρίσει προϊόντα που θα μπορεί μετά να αναζητήσει στην αγορά. Αυτή είναι μια τάση που, θεωρητικώς, μας εξυπηρετούσε. Η Ελλάδα δεν έχει μεγάλο όγκο παραγωγής στα καλά τοπικά προϊόντα της, ποντάροντας όμως στη σταθερή ποιότητα, τη σωστή (όχι απαραιτήτως φανταχτερή) συσκευασία και στην προώθηση, θα μπορούσε να βρει ανταπόκριση. Αντ’ αυτού τι βλέπουμε στα περισσότερα μαγαζιά; Η ελληνική κουζίνα υποφέρει, με το ένα άκρο να πουλάει μουσαμάδες κομμένους με λέιζερ σε γραμμή παραγωγής και το άλλο άκρο να παίζει βασικά στις διεθνείς κουζίνες, ψαροταβέρνες που σερβίρουν παράνομα αλιεύματα και ψάρια κάτω του νόμιμου και βιώσιμου μεγέθους αδειάζοντας τις θάλασσές μας και χύμα προϊόντα χωρίς στοιχεία που θα μπορούσαν να τραβήξουν τον ξένο καταναλωτή.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή