Μπροστά στην κάμερα οι άνθρωποι βγάζουν οργή για το κράτος. Και έχουν δίκιο. Ομως αν αντιστρέψεις τη συνθήκη, έστω για λίγο, θα διαπιστώσεις ότι έχουμε το κράτος που μας αντιπροσωπεύει. Και επειδή ξέρουμε ότι το κράτος μας μοιάζει, απαιτούμε να συμπεριφέρεται σαν πατερούλης, να μας προσέχει, να μας βάζει για ύπνο και να μας σκεπάζει πριν σβήσει το φως. Πόσοι, αλήθεια, από σας βγήκατε με φτυάρι για να καθαρίσετε το πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι σας; Μόνο το αυτοκίνητό σας καθαρίσατε και ούτε ξέρετε γιατί – δεν πρόκειται κανείς να γλιστρήσει επάνω του. Πόσοι συμπολίτες την είδαν φινλανδοί οδηγοί ράλι και βγήκαν για μπάντες στον πάγο; Και, ειλικρινά, πείτε μου, πόσοι από σας κατεβάσατε τα σκουπίδια τη Δευτέρα;