Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η ελληνική κοινωνία σχεδόν στην ολότητά της θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός ότι τα πανεπιστήμιά μας εδώ και πολλά χρόνια περιστασιακά μετατρέπονται σε χώρους εγκλήματος και τρομοκρατίας. Η κοινή γνώμη επιρρίπτει ευθύνες στην πανεπιστημιακή κοινότητα για τη διαιώνιση της επίλυσης του προβλήματος, παραβλέποντας όμως ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία καθηγητές και φοιτητές ζητούν επίμονα και επί δεκαετίες τη βελτίωση της φύλαξης των πανεπιστημιακών χώρων. Και αυτό γιατί η ανασφάλεια αποτελεί τροχοπέδη για τη διακίνηση ιδεών, αλλά και για την αξιοποίησή τους για την παραγωγή νέας γνώσης. Οσοι μοχθούμε για μια εύρωστη ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας, προσβλέπουμε στην εξεύρεση μιας λειτουργικής λύσης για τη φύλαξη των ιδρυμάτων, στα πρότυπα των όσων με επιτυχία εφαρμόζονται σε αντίστοιχα ιδρύματα άλλων χωρών.
Η συνθετότητα του όλου θέματος συνδέεται με το γεγονός ότι μέχρι πρόσφατα υπήρχε σύγχυση σε ό,τι αφορά τη σχέση της ασφάλειας στα ιδρύματα με το πανεπιστημιακό άσυλο. Κάποιοι αρνούνταν να αποδεχτούν ότι η ανεξέλεγκτη προσέλευση εξωπανεπιστημιακών στις εγκαταστάσεις ενός ιδρύματος ισοδυναμούσε με εν δυνάμει καταπάτηση του ασύλου, αφού πολύ συχνά επρόκειτο για κακοποιά στοιχεία που διέπρατταν εγκλήματα και κατέστρεφαν τη δημόσια περιουσία.
Ανήκα πάντα σε αυτούς που πρέσβευαν ότι η κατάργηση του (κακώς εννοούμενου) ασύλου δεν θα οδηγούσε από μόνη της στην καταστολή των έκνομων καταστάσεων στα ιδρύματα. Αντ' αυτού ζητούσα τη θεσμοθέτηση ενός αποτελεσματικού μηχανισμού άμεσης ενημέρωσης και παρέμβασης της δημόσιας αρχής. Δυστυχώς επαληθεύθηκα, γιατί πολύ λίγα άλλαξαν με τον Ν. 4623/2019, όπως φάνηκε π.χ. από τη διαπόμπευση του συναδέλφου Δημήτρη Μπουραντώνη, Πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και από διάφορα πρόσφατα φαινόμενα βίας και παραβατικότητας στο ΕΜΠ και σε άλλα πανεπιστήμια της χώρας.
Ως συνέπεια των παραπάνω, μόνο ως θετικό βήμα μπορεί να χαρακτηρισθεί η πρόταση του υπουργείου Παιδείας να συγκροτηθεί σε κάθε πανεπιστήμιο ειδικό σώμα φύλαξης. Θεωρώ βέβαια αυτονόητο ότι τα μέλη του σώματος αυτού θα πρέπει να εκπαιδευτούν πάνω στις ιδιαιτερότητες, τους κινδύνους και τα γενικά και ειδικά προβλήματα που παρουσιάζονται στο περιβάλλον, στις εγκαταστάσεις και στη λειτουργία ενός πανεπιστημίου. Αξίζει να διερευνηθεί το ενδεχόμενο το σώμα φύλαξης βαθμιαία να ενσωματωθεί, με διακριτό βέβαια ρόλο, στο ίδρυμα του οποίου προασπίζει την ασφάλεια.
Προς εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας κάθε σώματος φύλαξης, η Πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει για την άρτια στελέχωσή του και για τη διάθεση των κονδυλίων που θα απαιτηθούν για υλικοτεχνικές υποδομές. Σε αυτές οφείλουν να περιληφθούν κατά προτεραιότητα εγκαταστάσεις για την ελεγχόμενη πρόσβαση σε όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους, ώστε επιτέλους να τερματιστεί η παρουσία στα ιδρύματα των κακοποιών στοιχείων που μέχρι τώρα τα λυμαίνονται χωρίς να εμποδίζονται από κανένα.
Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω την ανάγκη, με φροντίδα των αρμοδίων κατά τον νόμο και το Σύνταγμα οργάνων της Πολιτείας, να αποδοθούν άμεσα και με ασφάλεια σε κάθε πανεπιστήμιο όλοι οι χώροι που επί σειρά ετών βρίσκονται υπό κατάληψη αποτελώντας άβατο για το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Θεωρώ σκόπιμο αυτό να γίνει πριν ή έστω παράλληλα με την εγκατάσταση του ειδικού σώματος φύλαξης.
