Aντιπολίτευση με τετραγωνικά

Οι κανόνες πολιτικής διαχείρισης και πολιτικής εικόνας δεν έχουν να κάνουν με τις κοινωνίες της νεωτερικότητας ούτε με μια αστική προσέγγιση των θεμάτων. Είναι πανάρχαιοι – μπορεί κανείς να τους αναζητήσει ακόμη και στα ομηρικά έπη, αλλά σίγουρα περνούν από την αυτοκρατορική Ρώμη και τη γυναίκα του Καίσαρα. Τους κανόνες τους γνωρίζουν και στην Κουμουνδούρου, τους έχουν χρησιμοποιήσει πολλάκις άλλωστε, οργανώνοντας κατά καιρούς επιθέσεις – προσωπικές και ανοίκειες – κατά των πολιτικών αντιπάλων τους. Η υπόθεση του εξοχικού του Αλέξη Τσίπρα στο Σούνιο, με ένα τίμημα που δικαιολογεί ερωτηματικά, δεν αποτελεί εξαίρεση. Περισσότερο από την οικονομική διάσταση, το επίμαχο ενοικιοστάσιο εγείρει πολιτικού χαρακτήρα ζητήματα – τα οποία, προφανώς, αντιλαμβάνεται και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνοντας προσωπικά το βάρος των εξηγήσεων. Πέραν της πειστικότητας των δικαιολογιών, που αποτελεί επιμέρους ζήτημα και συνδέεται και με ατομικές αξιολογικές κρίσεις, το βασικότερο μήνυμα από την προεδρική διαχείριση είναι ότι το ζήτημα αφορά εν τέλει τον ίδιο τον Τσίπρα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιθανότατα έτσι το ερμηνεύουν και οι πρωτοκλασάτοι της Κουμουνδούρου, αποφεύγοντας τις τελευταίες ημέρες να εμπλακούν στο ζήτημα του εξοχικού. Ακόμη και αν δεν υπάρχει συγκεκριμένη «γραμμή» που διαχέεται στην κομματική πυραμίδα, η αυτοπρόσωπη εμφάνιση του αρχηγού αποτελεί από μόνη της γραμμή καθοδήγησης. Συνεπώς, για τα σιωπηλά στελέχη το άλλοθι είναι αυθύπαρκτο.