Δεν ειρωνευόμουν το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, όπως στραβά κατάλαβε ο βουλευτής του που, χθες, προσπαθούσε να με πείσει ότι μια διάθεση αλλαγής, ένας αναπροσανατολισμός εμπνέει και τον πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη γύρω απ’ αυτόν. Κάθε άλλο. Αν επισήμανα κάτι ήταν ότι τα σλόγκαν που προβλήθηκαν στο σποτάκι ήταν γενικόλογα και, στην ουσία, επιβεβαιωτικά της αδυναμίας των παλαιών ριζοσπαστών της Αριστεράς να καταλάβουν τις νέες συνθήκες στις οποίες θα επιδιώξουν να κερδίσουν τους δυσαρεστημένους μαζί τους ψηφοφόρους. Το κενό δημοκρατικής ιδεολογίας επισήμανα, την αδυναμία ακόμα και σήμερα κατανόησης της δημοκρατίας.
Αυτή την αδυναμία, αντί να την αμβλύνουν την ενίσχυσαν οι επιλογές των διαφημιστών. Οι πομπώδεις εκφράσεις που χρησιμοποίησαν είναι, στο σύνολό τους, αυθαίρετες και ανακριβείς. «Η ιστορία των κοινωνιών μας είναι η ιστορία της εξέλιξης», λέει ο Τσίπρας, εννοώντας μάλλον ότι η εξέλιξη φέρνει νομοτελειακά την πρόοδο, η οποία «πολλές φορές φοβίζει». Αν είχε σκεφτεί το δικό του πέρασμα από την πολιτική ζωή της χώρας δεν θα έλεγε τέτοια εξαπλουστευτική αυθαιρεσία: την εξέλιξη και την αλλαγή παραλίγο να φέρει το δημοψήφισμά του, το 2015, ευτυχώς όμως κι ο ίδιος κατάλαβε τι είδους εξέλιξη θα ήταν αυτή, γι’ αυτό και έκανε την περίφημη kolotoumba.
Τι μένει απ’ ολα αυτά. Ο αγραβάτωτος πρόεδρος. Και η πεποίθηση ότι, τελικά, η ηγετική ομάδα του κόμματος που επικρίνει την επικοινωνία, την προπαγάνδα, τη χειραγώγηση από τη διαφήμιση, ένα πράγμα μόνο ξέρει να κάνει: επικοινωνία, προπαγάνδα, διαφήμιση.
