Μπορούμε στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αι. και ενώ οι εξελίξεις της τεχνολογίας τρέχουν με ασύλληπτους ρυθμούς να βασιζόμαστε μόνο στη χειρωνακτική εργασία για την προστασία των αρχαιολογικών χώρων από τη φωτιά; «Τα αυτόματα συστήματα πυρόσβεσης δεν σβήνουν τις φλόγες, απλώς καταβρέχουν το έδαφος καθυστερώντας την εξάπλωσή της και επιπλέον τοποθετημένα όπως είναι στο χώμα στομώνουν από τα χόρτα και τις αράχνες. Χρειάζονται καθαρισμό κάθε εβδομάδα» εξηγεί η Αγγελική Κοτταρίδη. «Εκτός αυτών τα εν λόγω συστήματα έχουν υψηλό κόστος εγκατάστασης – για την οποία απαιτείται σκάψιμο μέσα στον χώρο ώστε να περαστούν οι σωληνώσεις – όσο και για τη συντήρησή τους» προσθέτει ο Πέτρος Θέμελης, ενώ και ο Δημήτρης Αθανασούλης επισημαίνει ότι «τελικά δεν αποτρέπουν το μοιραίο όπως διαπιστώσαμε δυστυχώς στην Αρχαία Ολυμπία».
Υπάρχουν μέτρα που μπορούν να λειτουργήσουν ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα, δεδομένου ότι οι πυρκαγιές είναι απρόβλεπτες και συχνά ανεξέλεγκτες; «Η λύση είναι χέρια, διότι ο αρχαιολογικός χώρος απαιτεί χειροποίητη διαχείριση, όχι μηχανές. Και μάτια που θα εντοπίζουν το βραχυκύκλωμα θα βλέπουν την πτώση του κεραυνού. Με άλλα λόγια η λύση είναι προσλήψεις» λέει η έφορος Ημαθίας. «Το υπουργείο Πολιτισμού έχει να προσλάβει μόνιμο προσωπικό από το 2006. Χρειαζόμαστε έμπειρους εργατοτεχνίτες που θα γνωρίζουν καλά τον χώρο, θα βρίσκονται σε ετοιμότητα και θα μπορούν να καθοδηγήσουν και τους πυροσβέστες σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης». Τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με τις φυτεύσεις κρούει ο Δημήτρης Αθανασούλης, που τονίζει ότι δεν πρέπει να επιλέγονται εύφλεκτα δέντρα κοντά στους αρχαιολογικούς χώρους, άποψη με την οποία συντάσσεται και ο Πέτρος Θέμελης, ο οποίος επισημαίνει πως σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως το κάστρο του Βιλλεαρδουίνου στην Καλαμάτα, θα πρέπει να κοπούν τα πεύκα που κρύβουν το μνημείο θέτοντας το εκ παραλλήλου σε κίνδυνο, καθώς οι πευκοβελόνες δημιουργούν ένα εύφλεκτο στρώμα.
