Θυμάμαι ένα βιβλίο που πολύ με είχε εντυπωσιάσει στα νιάτα μου. Μάλιστα, το είχα κάνει δυο – τρεις φορές θέμα στα έντυπα που εργαζόμουν τότε. Λεγόταν (σε ελληνική μετάφραση) «Οι εφευρέσεις που άλλαξαν τις ζωές μας» και αναφερόταν σε όλες αυτές τις φαεινές ιδέες που δεν διεκδικούν το κλέος κάποιας σπουδαίας ανακάλυψης, έχουν διαμορφώσει όμως καθοριστικά την καθημερινότητά μας. Για παράδειγμα, κανένας φαντάζομαι δεν έχει σκεφτεί ποιος επινόησε αυτό το ρημάδι το φερμουάρ αλλά είναι εντυπωσιακό πόσες χιλιάδες ώρες «εξοικονομούνται» παγκοσμίως από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να ανεβοκατεβάζουν φερμουάρ αντί να κουμπώνονται και να ξεκουμπώνονται. Α, αν επικρατούσαν τότε στη δουλειά μας οι σημερινές συνθήκες, για να γράψω εκείνα τα θέματα θα είχα κάνει, σε πολλές παραγράφους, copy paste.
Και να που χθες έμαθα ότι και το copy paste έχει τον εφευρέτη του, τον Λάρι Τέσλερ, που μας άφησε χρόνους. Αλλη μια εφαρμογή, φαινομενικά ελάσσονος σημασίας σε σύγκριση με τις εκπληκτικές ανατροπές που έφερε στη ζωή μας η χρήση των Η/Υ αλλά, αν το καλοσκεφτούμε, πολύ διευκολυντική, ειδικά σε κάποια επαγγέλματα. Κατά τη γνώμη μου, και ένα είδος «επανάστασης», μια αντικουλτούρα που μας απενοχοποίησε σε σχέση με την αντιγραφή ή αυτό που, παλιά, λέγαμε «ξεπατίκωμα». Και καλό και κακό. Διότι ναι μεν αναπόφευκτη κάποιες φορές η μεταφορά αυτούσιων αποσπασμάτων κειμένου ή κάποιων πρακτικών πληροφοριών που, στη δουλειά μας, θα σήμαινε μόνο χάσιμο χρόνου στην πληκτρολόγηση αλλά η χωρίς στοιχειώδες επαγγελματικό φιλότιμο χρήση της εφαρμογής έχει τραγελαφικά αποτελέσματα. Το βλέπουμε σε πανομοιότυπα κείμενα που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο ή ακόμη και στην υπογραφή του αρχικού συντάκτη που ξεμένει «προδοτικά» σε αναπαραγωγές. «Αντέγραψε αλλά, τουλάχιστον, αντέγραψε σωστά». Θα ταίριαζε να το έλεγε αυτό ο Τέσλερ. Κάτι που, για παράδειγμα, δεν έκανε ο Παύλος Πολάκης όταν εκστόμισε εκείνο το «κόπι πάστε» στη Βουλή. Βλέπετε, ακόμη και η αντιγραφή απαιτεί στοιχειώδεις γνώσεις. Δεν πρόκειται για «τυφλή» διαδικασία.
