Ολες οι συζητήσεις για τον προϋπολογισμό τις τελευταίες δεκαετίες εκτυλίσσονται μονότονα πάνω στην ίδια μανιέρα: Η αντιπολίτευση πάντοτε βέβαιη για τον άδικο, καταστροφικό προσανατολισμό του και φυσικά για την αποτυχία των προβλέψεών του, η κυβέρνηση από την άλλη πάντοτε γεμάτη αυτοπεποίθηση για τον αναπτυξιακό, ορθολογικό, στρατηγικά στοχευμένο σχεδιασμό και πεπεισμένη για την επίτευξη των στόχων. Φυσικά κάθε τοποθέτηση διανθίζεται από την παράθεση σειράς προσεκτικά επιλεγμένων οικονομικών στοιχείων, έτσι ώστε να δημιουργείται η αίσθηση μιας δήθεν αντικειμενικής και τεχνοκρατικής ανάλυσης που τεκμηριώνει την, πέραν κάθε αμφιβολίας και μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, «αλήθεια».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή