Στην Ελλάδα του 2020 δυστυχώς το ποδόσφαιρο συνεχίζει να γίνεται θέμα συζήτησης για περισσότερους αρνητικούς λόγους. Δυστυχώς οι ποδοσφαιριστές και τα όσα κάνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο εξακολουθούν να έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Αφήνοντας τον ρόλο του πρωταγωνιστή στην Αστυνομία, στους… τραμπούκους και στις κλωτσοπατινάδες.
Ολα όσα συνέβησαν το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα μετά το τέλος του αγώνα του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό έγιναν ξανά πρώτο θέμα. Αφήνοντας σε δεύτερο πλάνο το ίδιο το ποδόσφαιρο. Επίθεση στον Διούδη, επίθεση στον Δώνη, κατάθεση ποδοσφαιριστή στην αθλητική βία, τραμπουκισμοί, προπηλακισμοί, ύβρεις. Η Τούμπα μετατράπηκε και πάλι σε… ζούγκλα. Σήμερα δεν μιλάμε για ποδόσφαιρο, αλλά για επεισόδια που δημιουργήθηκαν από ανθρώπους της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Το ποδόσφαιρο, αντί να προοδεύει, γυρίζει χρόνια πίσω. Δέχεται χτυπήματα. Πληγώνεται. Πρόσφατα ο υφυπουργός Αθλητισμού είπε πως θέλει να βλέπει γήπεδα με φιλάθλους και των δύο ομάδων που αγωνίζονται. Πριν αλέκτορα φωνήσαι, η Τούμπα απέδειξε πως όχι μόνο δεν μπορούμε να σκεφτούμε οπαδούς άλλων ομάδων, αλλά και πως αν ο ΠΑΟΚ δεν φτάνει στη νίκη, τότε θα ακολουθεί… κλωτσοπατινάδα στη φυσούνα. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι από τη δήλωση του Αυγενάκη, άνθρωποι του ΠΑΟΚ επιτέθηκαν σε έναν διεθνή τερματοφύλακα. Τον έβρισαν και τον απώθησαν επειδή έκανε τη δουλειά του και υπερασπίστηκε την εστία της ομάδας του.
Φανταστείτε τι θα γινόταν αν υπήρχαν στο γήπεδο οπαδοί του Παναθηναϊκού, σε ένα ματς που ο ΠΑΟΚ δεν πήρε τους βαθμούς και οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της ΠΑΕ έβγαλαν όλον αυτόν τον εκνευρισμό.
Οσοι… ευαγγελίζονται ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, καλούνται πρώτα να το υπηρετήσουν και μετά να υπερηφανεύονται πως το άλλαξαν. Διαφορετικά θα συνεχίσουν να νομίζουν πως βρέχει, την ώρα που θα τους φτύνει το ίδιο το ποδόσφαιρο.
