Οταν το 2006 οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη, μεθυσμένοι ακόμα από το νέκταρ της νίκης τους επί των NBAers στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έχαναν με κάτω τα χέρια το τρόπαιο από την Ισπανία, που δεν είχε μάλιστα τον Πάου Γκασόλ στον τελικό (70-47), όλοι μίλησαν για μια τεράστια χαμένη ευκαιρία.
Το μομέντουμ τότε έδειχνε ότι η εθνική μας ομάδα, έχοντας κατακτήσει έναν χρόνο νωρίτερα το πρωτάθλημα Ευρώπης (το 2005 στο Βελιγράδι), ήταν έτοιμη να στεφθεί για πρώτη φορά στην ιστορία της και παγκόσμια πρωταθλήτρια.
Ομως ο κακός μας δαίμονας, οι Φούριας Ρόχας, μπήκαν και πάλι εμπόδιο μπροστά μας πριν από την κορυφαία διάκριση.
Και όμως, το φετινό στραπάτσο στην Κίνα, βλέποντας και τη συνέχεια της διοργάνωσης με ΗΠΑ και Σερβία να μένουν εκτός τετράδας, είναι μια αντίστοιχη χαμένη τεράστια ευκαιρία.
Διότι θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε κόντρα στην Αυστραλία την πρόκριση στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου και εκεί σε ένα παιχνίδι νοκάουτ να βάλουμε δύσκολα στους Ισπανούς, προσπαθώντας να φτάσουμε για δεύτερη φορά στον τελικό ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οπου εκεί δεν θα περίμεναν ούτε οι ΗΠΑ, αλλά ούτε και η Σερβία.
Με τα εάν όμως δεν γίνεται δουλειά και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκαν σε όλο το τουρνουά η Γαλλία και η Αυστραλία (με αποκορύφωμα το μεταξύ τους παιχνίδι, όπου μας πρόσφεραν ίσως τον καλύτερο αγώνα στο τουρνουά με τα Καγκουρό να νικούν 100-98) ήταν σαφώς ποιοτικότερος και πιο σταθερός σε σύγκριση με αυτόν της δικής μας ομάδας.
Απλά μας έμεινε η πίκρα – ακόμα μεγαλύτερη μετά την πολύ καλή εμφάνιση και τη νίκη κόντρα στην Τσεχία – ότι πετάξαμε μια χρυσή ευκαιρία για διάκριση, που θα μπορούσε να φτάσει στην κατάκτηση ενός μεταλλίου και της εξασφάλισης του εισιτηρίου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δυστυχώς, όπως αγωνιστήκαμε, πήραμε ό,τι μας άξιζε. Αφενός γιατί επιτρέψαμε στη Βραζιλία να μείνει ζωντανή στο παιχνίδι και να επιστρέψει από το -17, και κατόπιν στις προβληματικές ΗΠΑ να κάνουν περίπατο απέναντι στη δική μας ομάδα, όταν μια καλή εμφάνιση έστω και αν δεν συνοδευόταν από νίκη, σίγουρα θα άλλαζε προς το καλύτερο την ψυχολογία.
Κρίμα. Πολλές φορές κρίμα.
