Το πρώτο «Μνημόνιο»

Στο τρίτο μέρος παρουσιάστηκε ο άδοξος τερματισμός της ιστορικής εποχής Τρικούπη και η πρωθυπουργία Δηλιγιάννη, ενώ στο τέταρτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος για τον δανεισμό της Ελλάδας εστιάζει στον διεθνή οικονομικό έλεγχο της χώρας. Στα τέλη του Ιανουαρίου 1898, οι ξένοι δανειστές και η ελληνική κυβέρνηση έφτασαν σε συμβιβασμό και σε συμφωνία για τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου το οποίο θα έπρεπε να υπερψηφιστεί από τη Βουλή, εντός του Φεβρουαρίου. Πράγματι, στις 19 Φεβρουαρίου, ο υπουργός Οικονομικών Στ. Στρέιτ υπέβαλε στη Βουλή το νομοσχέδιο του Διεθνούς Ελέγχου. «Εις την αίθουσαν της Βουλής – γράφει ο πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Σκριπ – προσήλθε ο αξιοσέβαστος αριθμός των 142 βουλευτών. Το ενδιαφέρον παρετηρείτο παντού, και εις το προαύλιον και εις τους διαδρόμους και εις την αίθουσαν και εις τα θεωρεία». Οι κυριότερες διατάξεις του νομοσχεδίου ήταν, μεταξύ άλλων, οι εξής : «Η επιτροπή ήτις θέλει λειτουργεί μέχρις εντελούς αποσβέσεως των από του έτους 1881 εν τω εξωτερικώ συνομολογηθέντων εις χρυσόν δανείων, περιλαμβανομένων νέων δανείων, αποτελείται εκ μελών εξ, ήτοι εξ ενός μέλους δι’ εκάστην των μεσολαβησασών Δυνάμεων (…)