Ούτε η… Παναγιά, ούτε ο Θεός έσωσαν την Εθνική το βράδυ της Τρίτης στη Βοσνία. Το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που – όταν έγινε ορθολογικό – οδήγησε την εθνική ομάδα από το 0-2 στο 2-2. Και αν… προλάβαινε τον χρόνο, το πιθανότερο ήταν να έφτανε και στη νίκη. Ηταν τέτοια η ορμή της από την αποβολή του Πιάνιτς και έπειτα, που οι Βόσνιοι θα πρέπει να αισθάνονται τυχεροί που έφυγαν με τον βαθμό της ισοπαλίας.
Αλλα και η Εθνική θα πρέπει να αισθάνεται τυχερή. Και σε τέτοιου είδους παιχνίδια είναι προτιμότερο για το μέλλον να δεις τι πήγε στραβά στο κακό σου διάστημα, παρά να σταθείς στο πολύ καλό σου, στο οποίο έπαιξε ρόλο η τσακισμένη ψυχολογία των Βόσνιων από το πέναλτι και την αποβολή εις βάρος τους.
Και πρώτος ο Αγγελος Αναστασιάδης οφείλει να δει τα δικά του λάθη ώστε να καταφέρει η Εθνική να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου και να κατακτήσει τη μία εκ των δύο προνομιούχων θέσεων. Ας μην ξεχνάμε πως εκτός από τη Βοσνία υπάρχει και η Φινλανδία. Που είναι σοβαρή, παίζει με συγκέντρωση, έχει μετατραπεί σε υπολογίσιμη ομάδα και μας το απέδειξε πολύ καλά στο πρόσφατο Nations League. Για όσους την έχουν παρακολουθήσει στενά, είναι εύκολο το συμπέρασμα: η ομάδα του Λουντ και του Πούκι θα πουλήσει πολύ ακριβά το τομάρι της απέναντι σε Ελλάδα και Βοσνία.
Για να κοιτάμε τα του οίκου μας, όμως, ετούτη η ισοπαλία και ο τρόπος που ήρθε μέσα στη Ζένιτσα αποτελεί μεγάλη ευκαιρία. Και βαθμολογικά, αφού είσαι ισόβαθμος με τους Βόσνιους έχοντας βγάλει εσύ δύο εκτός έδρας ματς και εκείνοι δύο εντός έδρας και ως προς το… μάθημα που μας δίνει. Η αρχή του, που αποδεικνύει πως η χαλαρότητα ενός 20λέπτου μπορεί να σου κοστίσει ακριβά, αλλά και το φινάλε του, που φανερώνει πως υπάρχει ταλέντο και ποιότητα στην Εθνική.
