Αιμίλιος Χειλάκης
Εχω την εντύπωση, πως τη μόνη στιγμή που οι απλοί άνθρωποι γίνονται ποιητές, είναι στο όνειρο. Πού αλλού μπορείς να αφεθείς στα τραύματά σου; Να τα αφήσεις να σε κυριεύσουν; Ναι, ξέρω. Δεν κυριεύεις, κυριεύεσαι. Παθητική φωνή. Μα ο παθός, μαθός. Για τους νουνεχείς αυτό. Υπάρχουν κι ενεργητικά όνειρα, δε λέω. Αυτά που λέμε στόχοι. […]

































