Ραγκούση Πέπη

Την περασμένη εβδομάδα ανακοινώθηκε το κλείσιμο του βιβλιοπωλείου «Επί λέξει» της οδού Ακαδημίας. Ο λόγος, βέβαια, οικονομικός. Η αύξηση του ενοικίου που κάνει απαγορευτική τη συνέχεια της λειτουργίας μιας επιχείρησης σχετικής με έναν κλάδο που, εδώ και κάποια χρόνια, ταλανίζεται χωρίς μάλιστα προοπτική επανάκαμψης: το βιβλίο. Ποιος διαβάζει σήμερα; Στην τελευταία έρευνα της ΟΣΔΕΛ (Οργανισμός […]

Τα βλέπω, τα παρατηρώ, είναι μόδα. Και, όπως έχει πει ο Ζαν Κοκτό, τη μόδα δεν πρέπει να την κατηγορούμε γιατί, η καημένη, πεθαίνει πολύ νέα. Η συγκεκριμένη βέβαια κρατάει ήδη κάμποσα χρόνια. Ισως διότι δεν πρόκειται ακριβώς για μόδα αλλά για fashion statement. Το οποίο σημαίνει ένα στοιχείο στην εμφάνιση κάποιου – ή και […]

Ετσι κι αλλιώς θα έγραφα σήμερα για ένα φαινόμενο που βλέπω να εξαπλώνεται και να εγκαθίσταται ως κανονικότητα, χωρίς, δηλαδή, να προκαλεί αντιδράσεις. Ελάχιστη αφορμή ήταν ένα πάρτι που υπέπεσε στην αντίληψή μου. Αλλά μετά ήρθε το προεδρικό χαστούκι. Επαιξε, ξαναέπαιξε, το είδε ο κόσμος όλος. Το χαστούκι (τι χαστούκι, μπούφλα και με τα δύο […]

Μα ημερολόγια στην εποχή μας; Την εποχή της εθελούσιας καταγραφής της καθημερινότητάς μας στις οθόνες των σόσιαλ μίντια; Την εποχή των σέλφις έξω από θέατρα, μέσα από νοσοκομεία, πάνω από φαγητά; Την εποχή μίας νέου τύπου κοινωνικότητας που δεν υφίσταται αν δεν φωτογραφιστεί και δεν δημοσιοποιηθεί, δεν μοιραστεί με χιλιάδες άγνωστους διαδικτυακούς «φίλους»; Διότι όπως […]

Κουνούπια. Ηταν, έλεγε, από κουνούπια. Τσιμπούσαν τα κουνούπια τα παιδιά, τα παιδιά ξύνονταν και, ως διά μαγείας, τα τσιμπήματα από τα κουνούπια γίνονταν, με το ξύσιμο, καψίματα από τσιγάρο. Και όλα αυτά, χειμωνιάτικα. Αυτά δε τα χειμερινά κουνούπια τσιμπούσαν μόνο τα συγκεκριμένα παιδιά, κανένα άλλο στο χωριό δίπλα στη Λάρισα, απ’ όπου τις τελευταίες μέρες […]

Διάβαζα στα χθεσινά «ΝΕΑ» το οδοιπορικό της Διονυσίας Μαρίνου με οδηγό την ηθοποιό Αμαλία Καβάλη (το μεγάλο κοινό τη γνώρισε από τις «Αγριες μέλισσες» και το «Ναυάγιο», αλλά έχει σημαντικές ερμηνείες και στο θέατρο) στα σπίτια της Αθήνας όπου έχουν ζήσει σπουδαίοι λογοτέχνες μας και άνθρωποι της διανόησης. Πρόκειται για μια ιδέα που η Αμαλία […]

Η Μαρίνα Σάττι, πρώτα απ’ όλα είναι μία εξαιρετική μουσικός. Σε άλλους μπορεί να αρέσουν, σε άλλους να μην αρέσουν τα τραγούδια της αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την αντικειμενική καλλιτεχνική της αξία. Και το ακόμη καλύτερο είναι ότι προσδιόρισε το μουσικό της στίγμα πέρα από τα τρέχοντα στερεότυπα της εποχής μας. Η […]

Προχθές στη Λάρισα. Ενας νέος 21 ετών που δεν έμοιαζε, εμφανισιακά, με τους συνομηλίκους του της εποχής μας. Που δεν σπούδαζε, έστω και «για τα μάτια του κόσμου», δεν στέριωνε σε δουλειά και άλλα «δεν» που τον απομάκρυναν από την «κεντρική εικόνα» αυτής της ηλικίας. Ο πατέρας αλλού, η μάνα σφουγγάριζε σκάλες για το μεροκάματο. […]

Το λέγαμε τότε που γυριζόταν στην Κεφαλονιά η χολιγουντιανή ταινία, παραφράζοντας τον τίτλο «Το μαντολίνο του λοχαγού Κορέλι». «Τα νεύρα του λοχαγού κουρέλι». Αν δεν ήταν in-joke, «εσωτερικό» αστείο μιας παρέας δηλαδή, θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος για την κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο (πολύ) καιρό στα κόμματα της Αριστεράς. Ποιας Αριστεράς; Αυτής που […]

Η φίλη με ρώτησε, πριν από λίγες μέρες, αν το Σάββατο 19 Ιουνίου, θα πάω στην Επίδαυρο για να δω τη συναυλία του Θεόδωρου Κουρεντζή με την ορχήστρα Utopia. Της απάντησα ότι φυσικά και δεν θα πάω. Διότι ο Κουρεντζής είναι το αγαπημένο παιδί του καθεστώτος Πούτιν, χρηματοδοτείται γενναιόδωρα από αυτό, τριάμισι, σχεδόν, χρόνια δεν […]

Αφορμή για το σημερινό θέμα είναι μια επέτειος που, κατά τη γνώμη μου, είναι καθοριστική γι’ αυτό που, κάποτε, λέγαμε κίνημα του φεμινισμού και, σήμερα, αποκαλούμε, κίνημα ενάντια στην πατριαρχία. Αν με ρωτάτε, προτιμώ την πρώτη εκδοχή διότι η εμπειρία λέει ότι τα κινήματα που προσδιορίζουν την ταυτότητά τους μέσα από μία αντιπαλότητα ή μία […]

Συνέβη πριν από λίγες ημέρες. Πριν μπω καλά-καλά στο ταξί, ο οδηγός μού ξεκαθάρισε ότι το pos ήταν χαλασμένο. Ουδέν πρόβλημα, μια και το τελευταίο που θα πλήρωνα με πιστωτική κάρτα είναι το ταξί (Κακώς; Κακώς). Πάντως με αυτό ως αφορμή, η σχετικά σύντομη διαδρομή μου διανθίστηκε με τις αποκαλύψεις που μου έκανε ο 55χρονος […]

Το 1985 ήταν, αν όχι η ταινία, μία από τις ταινίες της χρονιάς. Μιλάω για την «Επιστροφή στο μέλλον» του Ρόμπερτ Ζεμέκις, όπου ο πρωταγωνιστής Μάικλ Φοξ «εκτινάσσεται» στη δεκαετία του 1950 και προσπαθεί να επανέλθει στο παρόν. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που έφερε και τα σίκουελ και έτσι σε μία από τις επόμενες […]