Ραγκούση Πέπη

Αφορμή είναι ο χθεσινός Μαραθώνιος στην Αθήνα που από το βράδυ του Σαββάτου είχε παραλύσει την πρωτεύουσα, στην πραγματικότητα την είχε αποκλείσει από τους ίδιους τους κατοίκους της. Δεν με νοιάζει όμως αυτό. Είναι πολλοί όσοι θεωρούν τον Μαραθώνιο μια γιορτή και, προσωπικά, ομνύω στη φράση του Δημόκριτου «Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος» (Ζωή χωρίς […]

«Με τα πουκάμισα έξω ήρθες στην εκκλησία να βγάλεις λόγο; Απαράδεκτος, αίσχος, σταμάτα», φωνάζει ο Μητροπολίτης Δωδώνης Χρυσόστομος στον διευθυντή του 1ου Δημοτικού Σχολείου που εκφωνεί την πανηγυρική ομιλία

Εχουν περάσει ήδη τριάντα εφτά χρόνια. Πάρα πολλά και ακόμη περισσότερα αν σκεφτεί κάποιος πόσα έχουν αλλάξει στην κοινωνία, στην καθημερινότητα, στις συνειδήσεις μας μέσα σε αυτό το διάστημα. Γράφαμε σε γραφομηχανές. Στα γραφεία μας είχαν εγκατασταθεί τα πρώτα κομπιούτερ, κάτι γκουμούτσες, που όμως απλώς τα κοιτάζαμε με ένα ανάμεικτο συναίσθημα δέους και απαξίωσης. Δεν […]

Συνεργάτες του και άνθρωποι που τον ήξεραν καλά και τον συναναστρέφονταν μέχρι το τέλος, συμφωνούν σε αυτό. «Αν ζούσε σήμερα ο Μίκης, θα… πέθαινε». Δεν θα άντεχε τη σφαγή στη Γάζα, τις φωτογραφίες των σκελετωμένων παιδιών, την απελπισία τους, τον αποκλεισμό τους. Ηταν άλλωστε αυτός που, το 1981, έγραψε τον ύμνο του PLO. Από την […]

Ο ιδιοκτήτης του θρυλικού Λεωνίδα στο Λυγουριό μιλάει στα «ΝΕΑ» για τη σχέση του με το θέατρο και τα «μυστικά» μιας επιτυχημένης παράστασης

Η Ειρήνη Μουρτζούκου είναι ήδη μια «προσωπικότητα» και όχι μόνο για τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά. Κάποιοι λένε ότι αυτό μπορεί να τρέφει τον ναρκισσισμό της.

Υπήρξε πάντα μια λύση όταν έπρεπε να διαχειριστούμε δημοσιογραφικά κάποιες σημαντικές επετείους όπως η 28η Οκτωβρίου, το Πολυτεχνείο, η Μεταπολίτευση. Να ρωτήσουμε δημόσια πρόσωπα πού βρίσκονταν, τι έκαναν εκείνη την ημέρα. Με θυμάμαι, στα νιάτα μου, να ζηλεύω, με την καλή έννοια, τους μεγαλύτερούς μου που είχαν τέτοιες αναφορές, συνειδητές μνήμες που, στην πραγματικότητα, είναι […]

Μα στα Γιάννενα; Σε μια πόλη όπου το εβραϊκό στοιχείο έχει ρίζες που φθάνουν σε βάθος χιλίων χρόνων και έχει συμβάλει καθοριστικά στην ίδρυσή της; Που στις αρχές του 20ού αιώνα οι Εβραίοι αποτελούσαν το ένα πέμπτο του συνολικού πληθυσμού της; Που από τις 2.000 που συνέλαβαν οι Γερμανοί στις 25 Μαρτίου 1944 και έστειλαν […]

Περιμένω να δω στην ΕΡΤ την τηλεοπτική μεταφορά της «Μεγάλης Χίμαιρας» του Μ. Καραγάτση με μεγάλη προσμονή. Διότι είναι κάτι παραπάνω από αγαπημένος μου συγγραφέας. Διαβάζοντάς τον από τα προεφηβικά ακόμη χρόνια μου, ήταν σαν να με «δίδαξε» τον γραπτό λόγο, του «έκλεψα» λεκτικά σχήματα που χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα, μέσα από τα γραπτά του «γαλουχήθηκα», […]

Τον λάτρεψαν όχι μόνο ως πολιτικό αλλά σαν ροκ σταρ. Και τον μίσησαν. Ετσι συμβαίνει πάντα με αυτούς που δεν είναι μετριοπαθείς, δηλαδή αδιάφοροι. Βέβαια, περισσότερο (ή περισσότεροι) τον λάτρεψαν παρά τον μίσησαν. Και οι μεν και οι δε για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Μεταξύ άλλων για τη σχέση του με τον κόσμο, για τα […]

Ας φανταστούμε μια οικογένεια. Με κάμποσα παιδιά. Ομορφόσογο, αλλά η μία κόρη είναι εκπάγλου καλλονής. Και επιπλέον έξυπνη και σκερτσόζα. Ολοι τη θαυμάζουν, όλοι την παινεύουν όχι μόνο στην οικογένεια αλλά και σε όλο το χωριό, μέχρι και στην «πρωτεύουσα» της περιοχής. Η προσδοκία είναι ένας καλός γαμπρός για την κουκλίτσα. Που σημαίνει πλούσιος και […]

Ο κόσμος μας θυμίζει τον τίτλο εκείνης της ταινίας του Βισκόντι. «La terra trema» – «Η Γη τρέμει». Περισσότερο ίσως απ’ όσο θυμάμαι τα πολλά χρόνια που ζω. Στην Ουκρανία ο πόλεμος μετράει ήδη τριάμισι χρόνια. Η σύγκρουση του Ισραήλ μοιάζει να είναι μόνο η αρχή ανεξέλεγκτων καταστάσεων και ευρύτερων εμπλοκών. Στη Γάζα συνεχίζεται το […]

Είμαστε πολύ τυχερός λαός που έχουμε συνθέτες σαν τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι. Οχι συνθέτες κλασικής μουσικής αλλά τραγουδιών. Που οι εξαίσιες μελωδίες τους τραγουδήθηκαν σε γιαπιά, σε συνεργεία, σε μοδιστράδικα, σε καφενεία, σε αυλές, σε οικογενειακά τραπέζια. Που έγιναν το «όχημα» ώστε να κυκλοφορήσει ο ποιητικός λόγος ανάμεσα σε ανθρώπους που οριακά […]