Αναζήτηση
Το πρόβλημα της οπαδικής βίας ξεκινά από το όνομά της. Δεν είναι οπαδική. Είναι η ίδια βία με αυτή που υπάρχει παντού μέσα στην κοινωνία. Οι διαφορές μεταξύ οπαδών που εκδηλώνονται συνήθως (αλλά όχι πάντα) επ’ ευκαιρία της διεξαγωγής αθλητικών αγώνων δίνουν την αφορμή για το ξέσπασμά της. Δεν τη διαφοροποιούν από τα υπόλοιπα περιστατικά βίας. Η ταμπέλα «οπαδική», που της έχουμε κολλήσει, απλώς αποπροσανατολίζει την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στο πρόβλημα.
Ενα πρόβλημα σύνθετο, που δεν λύνεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Απαιτεί έρευνα σε βάθος για τον εντοπισμό των πραγματικών αιτίων. Και μετά πολλή και μεθοδική δουλειά για τη θεραπεία τους.
Γιατί βλέπουμε συνεχώς νέους ανθρώπους στα γήπεδα και αλλού να πλακώνονται μεταξύ τους ή με την αστυνομία, να βγάζουν μέχρι και ανθρωποκτόνο διάθεση σε πολλές περιπτώσεις, αν κρίνει κανείς από τα όπλα που χρησιμοποιούν; Γιατί έχουν μέσα τους πολύ θυμό και οργή.
Και γιατί είναι οργισμένοι; Ισως επειδή μεγαλώνουν χωρίς να αισθάνονται δίπλα τους την παρουσία των γονιών τους, που πιθανότατα τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ για να βγάλουν ένα μεροκάματο χωρίς να έχουν χρόνο για τίποτα άλλο. Ισως επειδή οι δάσκαλοι στο σχολείο τους αντιμετωπίζουν με αδιαφορία. Ισως επειδή νιώθουν ότι τόσο νωρίς στη ζωή τους βρίσκονται μπροστά σε αδιέξοδο με τόση αδικία και ανισότητες γύρω τους και με μηδενική προοπτική για το μέλλον τους.
Τι πρέπει λοιπόν να γίνει για να καταλαγιάσει αυτή η οργή; Σίγουρα όχι να μπαίνουν στο περιθώριο όλοι αυτοί οι άνθρωποι με ταμπέλες όπως «ανεγκέφαλοι», «θερμοκέφαλοι», «χούλιγκαν». Η περιθωριοποίηση βγάζει αντίδραση και γεννά περισσότερη βία. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα συνολικό σχέδιο με το οποίο θα αντιμετωπίζονται όλοι εκείνοι οι παράγοντες που προκαλούν τον θυμό των νέων και δεν τους αφήνουν άλλη επιλογή από τη βία.
Χρειάζεται βούληση, μέθοδος και χρόνος, γιατί αυτά τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζονται ιδέες και ζύμωσή τους στην κοινωνία, όχι επιβολή τους. Μέχρι τότε τα όποια μέτρα λαμβάνονται για κεκλεισμένων των θυρών αγώνες ή για εισαγγελικές έρευνες προς αναζήτηση φυσικών και ηθικών αυτουργών (εισαγγελικές έρευνες που πολλές φορές στην Ελλάδα καταλήγουν στο… πουθενά) απλώς θα κρύβουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί μέχρι την επόμενη φορά που το χαλί θα σηκωθεί. Δεν θα το λύνουν. Το πολύ πολύ να βγάλουν τη βία από τα γήπεδα έξω στους δρόμους. Και;
