Για ποιο λόγο ξεχώριζε η Ιταλία σε όλο το προηγούμενο τουρνουά; Για την αλλαγή που βλέπαμε (και θαυμάζαμε) στο αγωνιστικό της προφίλ. Εκείνο το… κατενάτσιο είχε δώσει τη θέση του σε ένα ποδόσφαιρο που αρέσει στον Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Με επιθετικότητα, ορμή, πολλές φάσεις. Ο μέσος όρος τελικών προσπαθειών ανά ματς στα προηγούμενα πέντε ματς στο EURO; Το εντυπωσιακό 20,2 ανά παιχνίδι. Πότε έκανε την πρώτη απέναντι στην Ισπανία; Μόλις στο 45′, στο δοκάρι του Έμερσον.

Οι Ισπανοί είχαν βρει τον τρόπο για να σταματήσουν αυτή την επιθετικότητα. Ο Λουίς Ενρίκε είχε διαβάσει καλά το παιχνίδι των αντιπάλων του. Επέλεξε να τους κλείσει τους διαδρόμους, έστω και αν χρειάστηκε να «σπαταλήσει» έναν επιθετικό. Αφήνοντας τον Μοράτα στον πάγκο και παίζοντας με ψευτοεννιάρι, όπως κάποτε έκανε και στην Μπαρτσελόνα.

Η Ισπανία πατούσε καλύτερα στο γήπεδο από το πρώτο λεπτό. Απείλησαν πρώτοι, είχαν κυκλοφορία μπάλας κοντά στα στάνταρ τους. Η Ιταλία για πρώτη φορά θυμήθηκε το δικό της στυλ. Την καλή αμυντική λειτουργία, τα πολλά τρεξίματα από τη μέση και πίσω, το ψάξιμο της κόντρας επίθεσης.

Και προσπάθησε να κάνει τη διαφορά με την ποιότητα και τα ατομικά χαρακτηριστικά των μεσοεπιθετικών της. Την έκανε στο 60′ σε μία τέτοια φάση. Γρήγορη κίνηση του Ινσίνιε και κάθετη πάσα στον Ιμόμπιλε, που κόπηκε, αλλά ο Κιέζα που ακολουθούσε βρήκε τον τρόπο να ανοίξει το σκορ με ένα υπέροχο πλασέ.

Το γκολ έδωσε στους παίκτες του Μαντσίνι την αυτοπεποίθηση που ζητούσαν. Εκείνο το… ξεκλείδωμα που ήθελαν για να βρουν ξανά την ψυχολογία του ισχυρού. Αυτή με την οποία αγωνίζονται σε όλη τη διάρκεια του EURO. Και έστειλε όλη την πίεση στην Ισπανία, που έπρεπε πια να ανέβει ένα… βουνό. Δεν είναι και λίγο να θέλεις γκολ απέναντι στους μετρ της άμυνας.

Τελευταία Νέα