Αναζήτηση
Είναι γνωστό ότι ο Νίκος Παππάς εδώ και χρόνια χρησιμοποιεί συγκεκριμένες περιθωριακές ιστοσελίδες για κάνει τις δουλειές του.
Μερικά από αυτά είχαν διαπρέψει και στην προσπάθεια να χτυπηθούν οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι.
Άλλες φορές απλώς τα χρησιμοποιεί για να λιβανίζει την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου και του δικού του έργου.
Τελευταία δουλειά που τους να ανέθεσε ήταν να περάσουν το μήνυμα ότι «ο Νίκος Παππάς λέει στον Μαρινάκη να θυμηθεί τι έπαθε ο Ψυχάρης».
Μόνο που ο Νίκος Παππάς ξεχνά ορισμένα πράγματα.
Ο Ψυχάρης με τις επιλογές του είχε ρίξει έναν μεγάλο και ιστορικό όμιλο. Ήταν απολύτως εξαρτημένος από τον τραπεζικό δανεισμό. Γι’ αυτό και προσπάθησε να «ρίξει γέφυρες» προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Για δικούς του λόγους και επειδή ήθελαν να παίξουν με άλλα επιχειρηματικά κέντρα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Νίκος Παππάς αποφάσισαν ότι έπρεπε να κλείσει η κάνουλα του τραπεζικού δανεισμού προς τον Ψυχάρη, οδηγώντας τον ΔΟΛ στην κατάρρευση.
Αντίθετα, η Alter Ego του Μαρινάκη δεν χρωστάει σε κανέναν.
Δεν έχει τραπεζικό δανεισμό και δεν χρωστάει στις Τράπεζες.
Δεν χρωστάει στο Δημόσιο.
Δεν χρωστάει στους εργαζομένους.
Δεν χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία.
Δεν σχετίζεται με έργα ή προμήθειες του δημοσίου και δεν επιδιώκει να «πάρει δουλειές».
Η Alter Ego είναι μια εταιρεία που δραστηριοποιείται στο χώρο των ΜΜΕ, είναι οικονομικά ανεξάρτητη, οργανωμένη έτσι ώστε να μην χρειάζεται τη «μεσολάβηση» ή την «εξυπηρέτηση» ανθρώπων όπως ο Νίκος Παππάς.
Γιατί είναι φτιαγμένη έτσι ώστε να μην υποκύπτει και εύκολα σε εκβιασμούς.
Γιατί έχει και τις πωλήσεις και τα διαφημιστικά έσοδα για να μπορεί να καλύψει και τα έξοδά της αλλά και την επέκταση και τις επενδύσεις της, ακόμη και όταν ο αρμόδιος υπουργός παίρνει τηλέφωνο στα διάφορα media shop αλλά ακόμη και σε επιχειρηματίες και τους λέει να μην δίνουν διαφήμιση στα μέσα της Alter Ego.
Ποιος θα περίμενε, κοτζάμ υπουργός να συμπεριφέρεται ως εμπορικός διευθυντής των μηντιακών μαγαζιών του ΣΥΡΙΖΑ και ζητά να μπαίνουν διαφημίσεις σε αυτά…
Ας ασχοληθεί καλύτερα με μαγαζιά τύπου Νέα Σελίδα του φίλου του Λιβάνη που κατορθώνουν και επιβιώνουν χωρίς πωλήσεις.
Γι’ αυτό και ένα έχουμε να πούμε στο Νίκο Παππά: όσες δηλώσεις και εάν κάνει, όσα κείμενα και εάν υπαγορεύσει σε διάφορα περιθωριακά blog, δεν τον έχουμε ανάγκη, ούτε αυτόν, ούτε καμιά άλλη εξουσία.
Η Alter Ego στηρίζεται πρώτα από όλα σε δημοσιογράφους, που θα συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους και να ασκούν κριτική σε αυτή την κυβέρνηση, όπως και σε οποιαδήποτε άλλη, όσα non paper και εάν μοιράσει ο Τζανακόπουλος και όσες επιθέσεις και εάν εξαπολύσει ο Πάνος Καμμένος.
Και εμείς θα είμαστε εδώ. Και θα συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και να ασκούμε κριτική σε κάθε εξουσία και όταν ο Νίκος Παππάς δεν θα είναι πια υπουργός.
Όμως, αυτός που θα είναι τότε;
Μήπως τότε αυτός θα λογοδοτεί για την ΕΡΤ και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος σε μια δημόσια ραδιοτηλεόραση που είχε όλες τις δυνατότητες να είναι το αντίπαλο δέος στα ιδιωτικά μαγαζιά;
Όλα αυτά αναδεικνύουν και μια πτυχή ακόμη.
Έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να κάνει πολιτική, που δεν μπορεί να αρθρώσει ένα σχέδιο ή ένα όραμα για τη χώρα και που γι’ αυτό καταλήγει απλώς χειρισμούς.
Γιατί μόνο σε μια κυβέρνηση όπως του Αλέξη Τσίπρα, ο Νίκος Παππάς θα γινόταν αναντικατάστατος, με υπουργείο μάλιστα φτιαγμένο γι’ αυτόν παρότι χρεώνεται π.χ. το φιάσκο του πρώτου διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες και τα προβλήματα της ΕΡΤ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που τόσο τον θαυμάζει ο Τσίπρας (μέχρι του σημείου του να αντιγράφει τους λόγους του), απλώς θα είχε βάλει την Αγγέλα Κοκκόλα να τον πάρει τηλέφωνο για να του ανακοινώσει ότι μόλις «κατέβηκε από το τρένο της Αλλαγής».
Σε κάθε περίπτωση είναι τουλάχιστον λυπηρό να έχουμε φτάσει στον 21ο αιώνα και να βλέπουμε μια κυβέρνηση υποτίθεται της αριστεράς να εχθρεύεται την ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη άσκηση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Σε τελικά ανάλυση από τη Λατινική Αμερική τόσα πράγματα είχαν να μιμηθούν, από τα κινήματα και τους αγώνες μέχρι τους πειραματισμούς με σύγχρονες μορφές συμμετοχικής δημοκρατίας, αλλά αυτοί προτίμησαν τη φίμωση και των εκβιασμό των ΜΜΕ.
