Πάντα είναι Αύγουστος, το χώρισμα ανάμεσα στα δωμάτια ξύλο μαυρισμένο. Πάντα η φωτογραφία στον κίτρινο τοίχο δείχνει τη συνάντηση στο ποτάμι την ώρα που ο ήλιος μετέωρος ανάμεσα από δέντρα και άμμο ναρκισσεύεται στο νερό. Πάντα φτάνει το τρένο στον σταθμό, οι πρώτες φωνές στους διαδρόμους, το πρώτο τσιγάρο, τα μεγάφωνα οι απίστευτες ματιές της Κυριακής για ένα ταξίδι στη μυθολογία, το πλήθος, τα χέρια, τα μέλη, τα μάτια των υπνωτιστών. Πάντα είναι Αύγουστος, η μητέρα σου στο διπλανό δωμάτιο ξερνάει κι εσύ αγωνίζεσαι για τη μετατόπιση ανάμεσα από λίμνες, έλη, νεκρούς· σε βιβλία χημείας και φυσικής που τα οφείλεις τον Σεπτέμβρη· σε σώματα απέραντα ανέπαφων που διατηρούνται στη ζωή με τη μυθολογία του Αύγουστου. Ο πατέρας σου υπέγραφε πριν από λίγο, δεν μπορείς να φύγεις, είναι Αύγουστος.

Στη στήλη «Μπιλιέτο» σημαντικά πρόσωπα σχολιάζουν μια λέξη από την επικαιρότητα.

Επιμέλεια:Θανάσης Θ. Νιάρχος

Τελευταία Νέα