Ποιος φοβάται το χθες; Αυτός που ποντάρει στο αύριο ή αυτός που τρέμει το παρελθόν; Είναι το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν σε μία εβδομάδα οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας ήταν –και παραμένει –το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτε εναλλακτικό στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Καλώς ή κακώς, τα πράγματα έχουν έλθει έτσι που είναι Τσίπρας ή τίποτα. Τσίπρας ή θάνατος. Τσίπρας ή τέλος. Μετά τη 10η Ιανουαρίου τα πράγματα θα αλλάξουν.

Οποιος και να βγει πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας; Ισως ναι, ίσως όχι –αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που θα παίξει ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων είναι ο τερματισμός των αβεβαιοτήτων σε ολόκληρη την πολιτική σκηνή της χώρας.

Δεν είναι μόνον η μονομαχία ανάμεσα στους Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα βγάλει έναν από τους δύο αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Είναι και η εδραίωση της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη ως πολιτικών αρχηγών που θα αλλάξει το σκηνικό και τις ισορροπίες.

Στα θολά νερά, ο καθένας μπορεί να ελπίζει ότι θα πιάσει το μεγαλύτερο ψάρι –και έτσι ο Βασίλης Λεβέντης κατέληξε να είναι η πρώτη φίρμα στο μαγαζί που λέγεται ελληνική πολιτική σκηνή. Να είναι εκείνος που τροφοδοτεί τις παραπολιτικές στήλες –τι είπε, ποιος του χαμογέλασε, ποιος του έσφιξε το χέρι και όλα τα σχετικά.

Με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας στη Νέα Δημοκρατία, όλα αυτά θα τελειώσουν. Ο καθένας θα γνωρίζει την πραγματική αξία της μετοχής του στο πολιτικό χρηματιστήριο –και μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος θα αναγνωρίζεται. Οι ψηφοφόροι –όλοι εμείς –θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τα πραγματικά προβλήματα. Και για πρώτη φορά, έπειτα από καιρό, θα είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε πραγματικές απαντήσεις. Και σε όποιον αρέσουν.