Οι Depeche Mode δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Τριάντα πέντε χρόνια καριέρας και πολλές μεγάλες επιτυχίες μιλούν από μόνα τους. Κι επ’ ευκαιρία των εορτών (δηλαδή της επετείου κυκλοφορίας του 9ου δίσκου τους με τίτλο «Ultra» – 14 Απριλίου 1997), τους έχω και πάλι στ’ αυτιά μου.

Δύσκολος δίσκος ο «Ultra». Όχι ακουστικά, σε καμία περίπτωση. Αλλά συγκυριακά.  Μετά από συμπόρευση δώδεκα ετών, ο Άλαν Ουάιλντερ αποχώρησε από το συγκρότημα κι έτσι ήταν το πρώτο τους άλμπουμ ως τρίο από το «Α broken frame» του 1982. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό: ο τραγουδιστής Ντέιβ Γκάχαν παραλίγο να πεθάνει από υπερβολική δόση το 1996, ο Μάρτιν Γκορ πάλευε με τον αλκοολισμό και ο Άντι Φλέτσερ περνούσε κατάθλιψη. Ο Γκορ τελικά ήταν αυτός που «ξύπνησε» ξανά την μπάντα και μετά… εγένετο «Ultra».

Το «It’s no good» ήταν το δεύτερο σινγκλ του άλμπουμ. Χαμηλών τόνων αλλά με πολύ ευχάριστο ρυθμό, είναι από τα αγαπημένα του κοινού στα λάιβ κι ένα ομολογουμένως σέξι τραγούδι με πιασάρικο στίχο. Τουλάχιστον ωραίος συνδυασμός…