Η ιδέα είναι του Τόνι Μπλερ. Πολλοί πρώην ηγέτες, ακόμη και μικρών κρατών –είπε ο πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας σε συνέντευξή του στο «Newsweek» -, είναι εξαιρετικοί εκτελεστικοί. Γιατί να πάνε χαμένα το ταλέντο τους και η εμπειρία τους όταν αφήνουν την εξουσία και να μην τα προσφέρουν στους σημερινούς ηγέτες; Ο Μπλερ θέλει, λέει, να φτιάξει έναν τέτοιο οργανισμό, στον οποίο θα είχαν ασφαλώς μια θέση ο Μπιλ Κλίντον και ο Σιμόν Πέρες. Μια λέσχη πρώην ηγετών, δηλαδή, ή μια task force, των οποίων τα μέλη θα είναι κάτι σαν συνταξιούχοι υπερήρωες που περιμένουν μια κλήση από έναν απελπισμένο πρωθυπουργό για να αναλάβουν δράση.

Θα μπορούσε να χτυπήσει ποτέ το τηλέφωνο του Μπλερ και στην άλλη άκρη της γραμμής να ακουστεί μια απελπισμένη φωνή από την Αθήνα; Απίθανο. Ο Μπλερ πιστώνεται το γεγονός ότι κέρδισε τρεις εκλογές ως αρχηγός ενός κόμματος που είχε συνηθίσει να χάνει. Αλλά εάν είναι να δώσει μια συμβουλή σήμερα, αυτή θα ήταν του στυλ «Δέκα τρόποι για να τσακίσεις την υστεροφημία σου». Ούτως ή άλλως, το ζήτημα δεν είναι η τύχη της μπλερικής task force, αλλά εάν περισσεύει η απελπισία στην Αθήνα. Γιατί εάν η απάντηση είναι θετική, τότε η κυβέρνηση θα χρειαστεί επειγόντως έναν Σούπερμαν –κι αυτός δεν μπορεί να είναι ο Βαρουφάκης, ακόμη κι αν το πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Το πρόβλημα γίνεται ακόμη οξύτερο εάν λάβει κανείς υπόψη του σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι εγχώριοι συνταξιούχοι υπερήρωες. Ο Μητσοτάκης και ο Σημίτης έχουν απαξιωθεί ακόμη περισσότερο και από τον Μπλερ –κι αυτό χωρίς να το αξίζουν απαραίτητα. Η μοναδική υπερφυσική δύναμη στην οποία ασκείται ο Καραμανλής είναι η αφύσικη σιωπή για την πενταετία του. Και η ολική επαναφορά που επιχείρησε ο Παπανδρέου αποδείχθηκε κάτι σαν άλμα του Σπάιντερμαν –αλλά πριν τον τσιμπήσει η αράχνη. Η βοήθεια δεν μπορεί να έρθει επομένως από εκεί. Εκτός εάν έχει καμιά καλύτερη ιδέα ο Μπλερ.

Τελευταία Νέα