Τι παπούτσια χρειαζόμαστε και θέλουμε να φοράμε; Περπατάμε, περιδιαβάζουμε, πεζοπορούμε, σκαρφαλώνουμε, τρέχουμε, περιπλανιόμαστε, στεκόμαστε, βαδίζουμε, χορεύουμε, φλερτάρουμε. Κάθε ρήμα κίνησης από τα παραπάνω αντιστοιχεί και σε έναν τύπο παπουτσιού. Ετσι το παπούτσι, εκτός από τις υπηρεσίες του για την ανακούφιση του μυοσκελετικού μας συστήματος, πρέπει να ανταποκριθεί και στις συνθήκες που συντηρούν ένα κοινωνικό πλαίσιο χωρίς να εκδηλώνει πολιτισμική καθυστέρηση. Ναι ακόμη και ο σχεδιασμός των παπουτσιών δείχνει τη σταθερότητα με την οποία μπορούμε να ακολουθούμε τις εξελίξεις του περίγυρου και να προσαρμόζουμε αναλόγως τη συμπεριφορά μας. Γύρω μας υπάρχουν πολλές εκδοχές νέων παπουτσιών: χαμηλά, άνετα, με βαθύ κόψιμο, με ανατομική σόλα, με λεπτούς ευφάνταστους συνδυασμούς δερμάτων ή νέα ελαφρά υλικά. Και φυσικά με κομψά ψηλά τακούνια. Ο διαφορετικός σχεδιασμός των παπουτσιών, η αλλαγή στη μορφή τους τονίζουν και τις αλλαγές των συνθηκών εμφάνισής τους.
Στην ανοιξιάτικη πρετ α πορτέ συλλογή του ο Αλεξάντερ Γουάνγκ μετακίνησε στα ρούχα του το πιο ποθητό και ενδιαφέρον αξεσουάρ για τις σύγχρονες γυναίκες: τα παπούτσια. Ο σχεδιαστής διατήρησε τη σπορ πολυχρωμία και τα μοτίβα των πλεγμάτων των αθλητικών sneakers μεταφέροντάς τα στα φορέματα κοκτέιλ του, ως έντονο περίγραμμα που τονίζει τις γραμμές του σώματος. Κράτησε όμως ως βάση του γυναικείου πόθου τις γόβες. Με όρους ντιζάιν τις μετέτρεψε σε υβρίδια των αθλητικών παπουτσιών (sneakers), καθώς δικτυωτά πλέγματα από τεχνολογικές ίνες, πολύ πιο ελαφριά από τα ιταλικά δέρματα, μπήκαν πάνω από τις φόρμες των ψηλών τακουνιών.
ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ. Ο Βάλτερ Γκρόπιους, ο αρχιτέκτονας του εργοστασίου παπουτσιών Φέργκους, εμβληματικού για τον μοντερνισμό στη Γερμανία, αναφέρει ότι «το να σχεδιάζει κάποιος καλά είναι ταυτόχρονα επιστήμη και τέχνη. Ως επιστήμη, αναλύει τις ανθρώπινες σχέσεις. Ως τέχνη, εναρμονίζει τις δραστηριότητες σε μια μορφωτική σύνθεση». Η καθαρότητα του κτιρίου εκείνου, στους χώρους του οποίου κατασκευάζονταν παπούτσια σύμφωνα με τα πρότυπα της νέας βιομηχανικής εποχής, συναντά την αντίστοιχη γραμμική απλότητα που χαρακτηρίζει τα τακούνια, τα οποία δείχνουν να προτιμούν οι σημερινές μοντέρνες υπάρξεις. Είναι μποτάκια πάνω από τον αστράγαλο, απλά, με στρογγυλή φόρμα, αμυγδαλωτή μύτη (άνετη για τα δάχτυλα), από μονόχρωμο δέρμα, ύφασμα τζιν ή χοντρό λινό. Στην πιο πολυτελή παρουσίασή τους, είναι φτιαγμένα από δέρμα κροκόδειλου και άλλων ερπετών, των οποίων τα λέπια προσφέρονται για επεξεργασία και χρωματικές πανδαισίες. Τα μποτάκια αυτά άλλοτε διατηρούν το κλειστό σχήμα τους και άλλοτε κόβονται και ανοίγουν μπροστά στα δάχτυλα, εφαρμόζοντας όμως σαν σφιχτή κάλτσα στο υπόλοιπο τμήμα των κάτω άκρων. Συνδυάζονται με κοντά φορέματα και φούστες σε εβαζέ γραμμή, με σορτς, κοντά παντελόνια και ζιπ-κιλότ. Η απήχησή τους στην εικονογραφία των κοινωνικών δικτύων οφείλεται στη σταθερότητα των τακουνιών τους. Η αίσθηση ασφάλειας στο βάδισμα με αυτά προσμετράται στα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι σύγχρονες αμαζόνες των δρόμων, για να δείξουν τις γυμνές γάμπες τους σε νέα αναλογία με το υπόλοιπο σώμα τους καλυμμένο από τρουακάρ ζακέτες, στενά δερμάτινα τζάκετ ή ρομαντικές φαρδιές μπλούζες.
Η σημασία της λεπτομέρειας
Η τρακτερωτή πρωτοπορία των χαμηλών πέδιλων, οι αθλητικές καινοτομίες σε συνεργασία με φημισμένα ονόματα της ποπ κουλτούρας (με λένε Κάνιε Γουέστ, είμαι ράπερ και δουλεύω τα τραγούδια μου για τη νέα συλλογή της Adidas) δείχνουν ότι στη βιομηχανία σχεδιασμού παπουτσιών δημιουργείται ένα νέο μείγμα. Το οποίο προβάλλει ιδιαίτερα η μόδα μέσα από το ανανεωμένο ανδρόγυνο στυλ, που αποκτά επιρροές και από το χιπ χοπ.
Η μόδα των αθλητικών παπουτσιών έχει εκτοπίσει την κυριαρχία της γόβας στιλέτο και της ενισχυμένης πλατφόρμας των 14 εκατοστών. Αυτό που πριν από δύο χρόνια είχε φανεί πρωτότυπος συνδυασμός στις επιδείξεις συλλογών υψηλής ραπτικής των οίκων Chanel και μια σεζόν αργότερα και στον Dior, σήμερα είναι το πρωταρχικό βήμα ανανέωσης του στυλ με όρους άνετης τόλμης. Τα πολύχρωμα αθλητικά ταιριάζουν και με φούστα και με μπλούζα. Ακόμη και με ένα ραμμένο ανδρικό κοστούμι φορεμένο όμως κατάσαρκα, χωρίς πουκάμισο θα προσθέσει η ευρηματικών συνδυασμών Αγγλίδα της πασαρέλας Κάρα Ντελεβίν, παρουσιάζοντας μια από τις σύγχρονες εκδοχές της ανάμειξης ανδρικών και γυναικείων κομματιών.