Είναι απίστευτη η επιπολαιότητα με την οποία μια ομάδα «τελειωμένων» του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να οδηγήσει τον πρώην πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου στη δημιουργία νέου κόμματος. Για τους ίδιους το υπονοούμενο το πιάσαμε. Νοστάλγησαν τα περασμένα μεγαλεία και ψάχνουν ρόλο. Κατ’ ανάθεσιν πάντα, γιατί κατ’ αξίαν δεν θα τους έδινε κανένας σημασία. Η σταδιοδρομία τους στην πολιτική δεν είχε κάτι περισσότερο από την ετικέτα «άνθρωπος του Γιώργου».

Αυτοί εντάξει. Οπως θα έλεγε και ο Μανόλης Αναγνωστάκης: δεν φταίνε –τόσοι είναι. Αλλά ο ίδιος ο Παπανδρέου τι ακριβώς πιστεύει ότι μπορεί να κάνει στο μέλλον με ορισμένους αποτυχημένους πολιτευτές και κάποιους νεοπαπανδρεϊκούς «μπλόγκερ»; Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα ανέδιδε η ομιλία του στο Ηράκλειο, υπάρχει πρόβλημα κατανόησης προσώπων και πραγμάτων.

Ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ και εν συνεχεία τη χώρα περισσότερο ασκώντας κληρονομικό δικαίωμα και επί των ημερών του έσκασαν στα βράχια. Ωστόσο η διαχείριση της δημοσιονομικής εκτροπής που παρέλαβε θα κριθεί από την Ιστορία. Οπως θα κριθεί γιατί τη μια εβδομάδα ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και την επομένη έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός που έφυγε χωρίς το κόμμα του να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Πάντως θα περίμενε κανείς προσγειωμένη λειτουργία από την πλευρά του έκτοτε. Πήρε την πράσινη έδρα στην Αχαΐα και δεν τον ξαναείδαν. Ως επικεφαλής της αναξιόπιστης Σοσιαλιστικής Διεθνούς κινείται ως πλανόδιος ομιλητής, προβάλλοντας ότι έτσι βοηθάει τη χώρα –μόνο που ουδείς του ανέθεσε τέτοιο ρόλο.

Το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται ως εκτελεστής ενός υπερφίαλου σχεδίου που έχει στην ούγια την υπογραφή δύο – τριών πρώην αξιωματούχων. Οι ίδιοι οργάνωσαν το θέαμα του Ζαππείου, όπου κάλεσαν τον Βενιζέλο να μιλήσει αλλά επέτρεψαν πανευτυχείς στους κλακαδόρους να τον γιουχάρουν.

Αποτελεί δικαίωμα του Παπανδρέου να νομίζει ότι διαθέτει ακόμη πολιτικό κεφάλαιο ή ότι είναι ο ίδιος πολιτικό κεφάλαιο. Αλλά στην πολιτική χρειάζεται αυτογνωσία. Τι είσαι και τι δεν είσαι δεν το αποφασίζεις ο ίδιος. Η Θάτσερ μάλιστα έλεγε: «Το να είσαι ισχυρός είναι όπως το να είσαι κυρία: αν πρέπει να το λες δεν είσαι».