Αναζήτηση
Ενδεχομένως δεν θα είχαμε δει ποτέ τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στο Πεντάγωνο, χωρίς τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Η εικόνα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίπλα στον υπουργό Αμυνας και τους στρατηγούς ήταν ένα μήνυμα, ενδεχομένως και ένα μάθημα για το Μέγαρο Μαξίμου –λίγο προτού εγκατασταθεί στο Μπερλεμόντ.
Ο Σαμαράς δεν ενημέρωσε ποτέ τον Τσίπρα, γιατί όπως δήλωσε στη Βουλή δεν του πάνε το ύφος και ο λόγος του. Ο συλλογισμός παρακάμπτει το ότι η επικοινωνία ενός Πρωθυπουργού με τον ενδεχόμενο διάδοχό του δεν είναι θέμα γούστου και καλής διάθεσης αλλά θεσμική υποχρέωση –έστω άτυπη. Αυτή την περίοδο είναι και πολιτική ανάγκη.
Αν αυτά είναι ψιλά γράμματα για το σύστημα Σαμαρά, δεν είναι για τον Αβραμόπουλο που αντιμετωπίζει υποδειγματικά εξαρχής την αντιπολίτευση. Οτι υποδέχθηκε στα ενδότερα του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμυνας τον επικίνδυνο και σχεδόν εχθρό του έθνους –αν πάρουμε τοις μετρητοίς τη Βούλτεψη, τον Αδωνη και τους λοιπούς μουστερήδες της καθημερινής κυβερνητικής παρουσίας στα ΜΜΕ –συνιστά αποκατάσταση της πολιτικής τάξης και της κοινής λογικής –σε αυτό το επίπεδο τουλάχιστον.
Αυτή η αποκατάσταση είναι μάλλον μεταδοτική και οδήγησε σε ένα μικρό θαύμα. Στη δήλωση που έκανε αποχωρώντας, ο Τσίπρας είπε: «Διαβεβαιώσαμε τους αρχηγούς των Οπλων, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ότι περιβάλλονται από εμπιστοσύνη, διότι το κράτος θα έχει συνέχεια». Οτι η ενδεχόμενη κυβέρνησή του δεν θα αλλάξει την ηγεσία του Στρατεύματος είναι το ένα σκέλος της δήλωσής του –με την αυτονόητη σκοπιμότητα. Το άλλο είναι σημαντικότερο: «Το κράτος θα έχει συνέχεια»…
Εντελώς αυτονόητη δήλωση για κοινοβουλευτική δημοκρατία. Αλλά για τον ΣΥΡΙΖΑ έχει «ιστορικό» χαρακτήρα και ενδεχομένως στην Κουμουνδούρου ορισμένοι χρειάσθηκαν υπογλώσσια. Πρόκειται για πολιτική τοποθέτηση μακριά από τις αμετροεπείς θεωρίες τύπου: δεν θα αναγνωρίσουμε τίποτε και θα καταργήσουμε τα πάντα σε μια νύχτα. Αφού το κράτος έχει συνέχεια στις Ενοπλες Δυνάμεις, προφανώς την έχει σε όλα –και ο Τσίπρας το προσυπογράφει εγκαίρως. Είναι πράγματι θαύμα; Τελικά, μάλλον όχι. Τι είναι; Οπως θα έλεγε ο Σέρλοκ Χολμς: «Στοιχειώδες, αγαπητέ μου Γουάτσον…».
