Αναζήτηση
«Αν…». Με όλους πάντα ειλικρινής. Το λέω αυτό επειδή ο Παπακαλιάτης εύκολος στόχος σε όσους θα τον θάψουν γιατί συγχρόνως είναι ωραίος, ανήσυχος και ταλαντούχος. Ως εκ τούτου τροχίζουν τα μαχαιροπίρουνά τους να τον κατασπαράξουν. Με επιχειρήματα που ο ίδιος απλόχερα τούς προσφέρει. Γιατί αυτό; Επειδή αυτοπεποίθηση γιγαντιαίων διαστάσεων. Επειδή και η πορδή σου αγόρι μου μοσχοβολάει άρωμα. Κάπως έτσι.
Αν και ξέρει Γραμματική και Συντακτικό, παραβιάζει όλους τους κανόνες σεναρίου και δραματουργίας χαρακτήρων. Ποιο το στόρι; Το τίποτα. Boy meets girl. Και ποιοι οι χαρακτήρες; Ενα ωραίο αγόρι που τα λέει κι ένα ωραίο κορίτσι που επίσης ανοίγει το στόμα του και τα λέει. Μα, αυτό δεν συνιστά ιστορία. Ακριβώς. Τότε;
Εδώ και το αυτοκαταστροφικό ψητό. Προφανώς εμπνεόμενος από τη δραματική ιστοριούλα «Απρόσμενος έρωτας» (Sliding doors) του Πίτερ Χιούιτ, πράγμα που ουδόλως ενδιαφέρει γιατί η παρθενογένεση είναι άγνωστη στην τέχνη, αντί για σκηνοθεσία, άρπαξε συρραπτική μηχανή με όλες τις αμπελοφιλοσοφίες από υπάρξεως ανθρώπινου είδους.
Δηλαδή, «αν έχεις τύχη διάβαινε». Δηλαδή, «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Δηλαδή, «όλα εδώ πληρώνονται». Δηλαδή, «όταν τελειώνει μια σχέση, αρχίζει μια δεύτερη σχέση» Και δηλαδή, «η ζωή συνεχίζεται». Που πάει να πει αν η γιαγιά μου είχε καρούλια θα ήταν τρόλεϊ…
Ετσι και με βάση αυτές τις υποθετικές κοινοτοπίες αρχίζει την κοπτοραπτική. Με διπλό τον ίδιον, τη Μαρίνα Καλογήρου και το χαριτωμένο λυκόσκυλο. Ετσι Παπακαλιάτης με πλούσια χαίτη. Παπακαλιάτης με κοντοκουρεμένο μαλλί. Παπακαλιάτης διαφημιστής. Παπακαλιάτης σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ. Παπακαλιάτης ερωτευμένος. Παπακαλιάτης παντρεμένος. Παπακαλιάτης άπιστος σύζυγος. Παπακαλιάτης χωρισμένος. Παπακαλιάτης έρημος και μόνος. Παπακαλιάτης φρεσκοξυρισμένος. Παπακαλιάτης απελπισμένος. Παπακαλιάτης με την οικονομική κρίση πολιτικοποιημένος. Ξέχασα κάτι; Μπορεί.
Πώς κουμπώνει ο πρώτος με τον δεύτερο Παπακαλιάτη; Μα φυσικά με τις πιθανότητες, την τύχη και τις συγκυρίες. Λακάει το λυκόσκυλο και πέφτει πάνω στο φορτηγό του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Ομως αν έτρεχε μισό δευτερόλεπτο αργότερα, θα γλίτωνε. Ο νόμος των πιθανοτήτων.
Το ίδιο και με τη σχέση. Στην αρχή φλογερή, ύστερα συμβατική, στο τέλος από την απιστία και το κεράτωμα με τη Μαρία Σολωμού, σκέτη καταστροφή. Και φτου από την αρχή.
Αν τώρα κοντά σε όλα αυτά βάλω τις εμβόλιμες και άχρηστες σφήνες με Μάρω Κοντού – Γιώργο Κωνσταντίνου να θυμίζουν το «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα», και αν μαζί με όλα αυτά προσθέσω πλείστα νοσταλγικά άσματα από τζαζ και Νίνα Σιμόν μέχρι Αττίκ, ε τότε, η κατάληξη μία και μοναδική: αν έχεις τύχη διάβαινε και Παπακαλιάτη όρμα!
Βαθμοί=5
