Μείναμε καρφωμένοι στην οθόνη να παρακολουθούμε την πιο απολαυστική συνέντευξη πολιτικού –έστω πρώην. Γιατί ήταν μια πλήρης σύνθεση όλου του επίκαιρου ρεπερτορίου, από καταγγελίες για σκάνδαλα και διαφθορά μέχρι προσωπικοί καημοί, διανθισμένοι με πινελιές ασπρόμαυρου μελό του τύπου «Θα φύγω στα ξένα», οι οποίες πλαισίωσαν και ένα προσωπικής έμπνευσης διαφημιστικό μήνυμα του καλεσμένου για τα οικοδομικά του έργα.

Κυρίως όμως η συνέντευξη του Χρήστου Μαγκούφη στο «Τώρα» (Σκάι), πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, είχε μια εκλεπτυσμένα χιουμοριστική δημοσιογραφική διαχείριση, στην οποία ευφυώς κατέφυγε η Πόπη Τσαπανίδου από τις πρώτες κιόλας επισημάνσεις του καλεσμένου της. Ετσι, κατάφερε να εκμαιεύσει έναν λόγο που θα μπορούσε να θεωρηθεί χαρακτηριστικό παράδειγμα –αν όχι μνημείο –πολιτικάντικης θολούρας. Εκείνης που θριάμβευσε –και δυστυχώς ίσως ακόμη θριαμβεύει –στα κομματικά περιβάλλοντα που ζουν υπό το κράτος της ευφορίας μιας επικείμενης ή και πραγματικής κυβερνητικής εξουσίας και όπου το «υπουργικό κοστούμι», επενδυμένο με τη δέουσα ρητορεία περί προσφοράς στον λαό, αποτελεί στόχο και όνειρο.

Γιατί ο κ. Μαγκούφης, ο οποίος δεν εξελέγη βουλευτής κατά τις τελευταίες εκλογές, έσπευσε να δηλώσει στην Πόπη Τσαπανίδου ότι αυτό δεν συνέβη επειδή δεν τον αγαπάει ο λαός των Τρικάλων αλλά γιατί το ΠΑΣΟΚ δεν εξέλεξε βουλευτή στην περιοχή.

«Σας πήρε το κόμμα στον λαιμό του;» σπεύδει να ρωτήσει η Πόπη Τσαπανίδου, ρίχνοντας τις πρώτες σταγόνες λαδιού στη φωτιά. «Οχι, εγώ δεν ρίχνω ευθύνες στο κόμμα αλλά στα πρόσωπα. Υπήρξαν στελέχη που δεν έπραξαν αυτό που έπρεπε να πράξουν».

Κάπως έτσι άρχισε μια κουβέντα που τα μπέρδεψε όλα. Ξεκίνησε με φιλοσοφικές αναλύσεις περί πολιτικής και προσφοράς των πολιτικών, τους οποίους δεν πρέπει να θεωρεί όλους ενόχους ο λαός. Συνέχισε με διαχωρισμό των Μνημονίων σε καλό –ήταν το πρώτο που ψήφισε και ο κ. Μαγκούφης –και σε κακό –ήταν το δεύτερο, το οποίο δεν ψήφισε και διεγράφη. Προχώρησε στο «ζούσαμε με δανεικά» και σε καταγγελίες σκανδάλων, διαφθοράς του κράτους, των «πρωτοκλασάτων», αυτούς τους έχει πολύ άχτι, αναφέρθηκε στο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου –65 δισ. ευρώ έφυγαν σε σακούλες τότε από τη χώρα και βρίσκονται σε προσωπικούς λογαριασμούς, είπε.

Και αν αναρωτηθήκαμε κι εμείς μαζί με την κ. Τσαπανίδου πού ήταν ο κ. Μαγκούφης όταν γίνονταν όλα αυτά; Εκείνος είχε την απάντηση. Δεν ήταν και διαρκώς βουλευτής –αν και όταν ήταν, υπήρξε καυστικός. Μία ψηφιζόταν, μία δεν ψηφιζόταν. Στα μεσοδιαστήματα εργαζόταν, όμως όχι στον δημόσιο τομέα, αν και ως πολιτικός μηχανικός ήταν εργολήπτης δημοσίων έργων.

«Μα αυτό δεν είναι διαπλοκή; Ως βουλευτής και μέλος του ΠΑΣΟΚ, δεν είχατε γνωριμίες που να ευνοούν…;». Τι και αν είχε καταγγείλει όργιο διαφθοράς πριν από λίγο, όχι, στους διαγωνισμούς των πολιτικών μηχανικών ήταν όλα καθαρά.

Ολο αυτό κατέληξε όμως στους προσωπικούς καημούς. Γιατί ο πρώην βουλευτής ήθελε να γίνει υπουργός στη θέση άλλου υπουργού για να εφαρμόσει το «αξιακό του σύστημα» αλλά δεν τον έκαναν –«εγώ θα ήμουν καλύτερος» είπε με πάθος, εκφράζοντας υποθέτουμε πολλούς εκ των Ελλήνων που πιστεύουν ακριβώς το ίδιο για τον εαυτό τους.

Και επειδή η πολιτική δεν άφησε τίποτε στις τσέπες, του χρωστάει και το κράτος από κάτι έργα, διαθέτει νεόδμητες μεζονέτες, αρίστης κατασκευής, με πολύ χαμηλή τιμή το τετραγωνικό (λέει και την περιοχή), ευκαιρία για όποιον θέλει να αγοράσει. Μετά το πρώτο σοκ, η κ. Τσαπανίδου σκάει στα γέλια. «Διαφημίζετε τις μεζονέτες σας, τι να πω… Εχετε τηλεοπτικό χρόνο στη διάθεσή σας και τον αξιοποιείτε, μαγκιά σας». Αλλωστε, αυτή την έχουμε τσάμπα.