Το τέταρτο κουδούνι

Τον «Καλό άνθρωπο του Σετσουάν», απ’ τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, πρόκειται ν’ ανεβάσει την προσεχή χειμερινή σεζόν στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση η Κατερίνα Ευαγγελάτου. Τον βαρύ, «διπλό» πρωταγωνιστικό ρόλο της Σεν Τε / Σουί Τα θα επωμιστεί η εξαίρετη Στεφανία Γουλιώτη (φωτογραφία). Η οποία έχει συνεργαστεί με την πολύ ενδιαφέρουσα και ταχύτατα ανερχόμενη σκηνοθέτρια ήδη απ’ τη σεζόν 2006 – 2007, όταν η Κατερίνα Ευαγγελάτου ανέβασε στο Αμφι-Θέατρο, δραματοποιημένη, τη νουβέλα «Η ερωτευμένη νεκρή» του Τεοφίλ Γκοτιέ, παράσταση που επαναλήφθηκε και τις δυο επόμενες σεζόν.

Η ιστορία της φτωχής πόρνης Σεν Τε – που ευεργετείται με χρήματα από τρεις θεούς για την καλή της καρδιά αλλά κι απ’ την καλή της καρδιά κινδυνεύει, όταν ανοίγει ένα μαγαζάκι, να καταστραφεί, γι’ αυτό και επινοεί έναν άτεγκτο εξάδελφο, τον Σουί Τα, που αναλαμβάνει τις υποθέσεις της, εξάδελφο που δεν είναι παρά η ίδια μεταμφιεσμένη -, ένα κινέζικο παραμύθι που ο Μπρεχτ μετασχημάτισε μεταξύ 1938 και 1943 και σε συνεργασία με την Μαργκαρέτε Στέφιν και την Ρουθ Μπερλάου – η πρεμιέρα δόθηκε στην Ζυρίχη το 1943 – σε μαρξιστική θεατρική παραβολή, πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα το χειμώνα του 1958 – ’59. Απ’ τον Κάρολο Κουν και το Θέατρο Τέχνης με την Βέρα Ζαβιτσιάνου στον κεντρικό ρόλο. Και έκτοτε δε μετράει παρά ελάχιστα ανεβάσματα στη χώρα μας.

Το πιο πρόσφατο ήταν τη σεζόν 2005 – 2006 στην Σφενδόνη της Αννας Κοκκίνου η οποία ερμήνευε τον βασικό ρόλο σε μια όχι ιδιαίτερα επιτυχή παράσταση που η περιπετειώδης προετοιμασία της, με αλλαγές σκηνοθετών και ηθοποιών, κράτησε δυο χρόνια και που τελικά την υπέγραψε σκηνοθετικά ο Αγγελος Μέντης.

Εξαιρετική λεπτοδουλειά – επιπέδου Λευτέρη Βογιατζή: η σκηνοθεσία του Δημήτρη Τάρλοου στον «Αμερικάνικο βούβαλο» του Ντέιβιντ Μάμετ που παρουσιάζει στο Πορεία του. Αλέξανδρος Μυλωνάς – απ’ τους καλύτερούς του ρόλους -, Γιώργος Γάλλος κι ο νεαρός Παναγιώτης Καλαντζής – ο οποίος έχει στη σκηνή μια αυθεντικότητα που ανάλογη είχα εισπράξει μόνον απ’ την Αγγελική Παπαθεμελή, στο ξεκίνημά της, χρόνια πριν, ως Λόρα στον «Γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς, όταν το έργο είχε ανεβάσει ο Δημήτρης Μαυρίκιος στο Εμπρός – κάνουν ερμηνείες υποκριτικής λεπτομέρειας αξιομνημόνευτης. Απ’ τις καλύτερες φετινές μου παραστάσεις.

Τον «Αρχιμάστορα Σόλνες» του Ιψεν ανεβάζει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουνίου στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου, στην κυρίως αίθουσα Αντιγόνη, ο Γιάννης Χουβαρδάς με τον Ακύλλα Καραζήση στον επώνυμο ρόλο.

Η παράσταση που θα παρουσιαστεί με τους θεατές – συνολικά 150 – επί σκηνής – γι’ αυτό ακριβώς, λόγω των δυνατοτήτων που προσφέρει, και επελέγη η συγκεκριμένη σκηνή – θα παιχτεί σε μετάφραση κατευθείαν απ’ τα νορβηγικά που υπογράφει ή Ερι Κύργια, με κοστούμια Ιωάννας Τσάμη και φωτισμούς Αλέκου Γιάνναρου ενώ τα σκηνικά θ’ αναλάβει ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Αλίνα Σόλνες θα ‘ναι η Λυδία Φωτοπούλου, Χίλντα Βάνγκελ η Αλκηστις Πουλοπούλου και την πολύ καλή διανομή συμπληρώνουν Νίκος Χατζόπουλος, Γιάννος Περλέγκας και Υρώ Χιώτη.

Ας σημειωθεί πως ο Γιάννης Χουβαρδάς (φωτογραφία), που ξεκίνησε ως σκηνοθέτης απ’ τον Θεατρικό Ομιλο του Κολλεγίου Αθηνών με «Τρωάδες» το 1976 κι έχει σκηνοθετήσει έως τώρα στην Θεατρική Συντεχνία της οποίας υπήρξε, μαζί με την Μίνα Αδαμάκη και τον Νίκο Αρμάο, συνιδρυτής το 1978, στο Θέατρο του Νότου που ίδρυσε το 1991 και διηύθυνε μέχρι το 2007 – το 2008 διέκοψε τη λειτουργία του στο Αμόρε έχοντας γράψει ιστορία στο ελληνικό θέατρο – και στα δυο κρατικά Θέατρα – στο Εθνικό του οποίου είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής απ’ το 2007 και στο ΚΘΒΕ – αλλά και σε πολλά Θέατρα και Οπερες του εξωτερικού, είναι η πρώτη φορά στην τριανταεξάχρονη καριέρα του που συνεργάζεται με ιδιώτη παραγωγό: τον Γιώργο Λυκιαρδόπουλο και την εταιρεία του Λυκόφως.

Η τελευταία φορά, αν δεν κάνω λάθος, που παρουσιάστηκε στην ελληνική σκηνή ο «Αρχιμάστορας Σόλνες», έργο της τελευταίας περιόδου του Ιψεν – πρωτοεκδόθηκε το 1892 κι έκανε την πρεμιέρα του στο Βερολίνο το 1893 – ήταν απ’ τον Γιώργο Κιμούλη τη σεζόν 2004 – 2005 στο δικό του Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Γιοβανίδη.

Της τελευταίας ώρας 1. Ο Λευτέρης Βογιατζής θ’ ανεβάσει, τελικά, στην Επίδαυρο, με το Εθνικό και στη μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη, τον «Αμφιτρύωνα» του Μολιέρου. Που ‘ταν προγραμματισμένος για τη λήγουσα χειμερινή σεζόν στην Κεντρική Σκηνή του αλλά είχε αναβληθεί λόγω των προβλημάτων που ‘χε με την υγεία του ο κορυφαίος σκηνοθέτης μας.

Της τελευταίας ώρας 2. Μαθαίνω πως το ΚΘΒΕ κάνει την έκπληξη του καλοκαιριού: ανεβάζει στην Επίδαυρο τον «Πλούτο» του Αριστοφάνη σε διασκευή, σκηνοθεσία και με μουσική Διονύση Σαββόπουλου (φωτογραφία), με τον ίδιο να επωμίζεται το ρόλο του Πλούτου. Και με τον Τζίμη Πανούση, μαθαίνω, στο ρόλο της Πενίας, πληροφορία που δεν μπόρεσα να διασταυρώσω. Τολμηρό, παρακινδυνευμένο αλλά σούπερ!

Της τελευταίας ώρας 3. Ο καλός Αιμίλιος Χειλάκης θα ‘ναι στην Επίδαυρο ο καινούργιος Οιδίπους στον «Οιδίποδα τύραννο» του Σοφοκλή που θ’ ανεβάσει ο λιθουανός φίλος – και… συγγενής μας – και πολύ ενδιαφέρων σκηνοθέτης Τσέζαρις Γκραουζίνις σε μια δική του εκδοχή για τέσσερις ηθοποιούς.

Παρά τις καθυστερήσεις και τα οικονομικά προβλήματα, θα φυσάει, μου φαίνεται, φέτος, το Φεστιβάλ Επιδαύρου.