Ο ΤΖΟΝ ΜΠΑΝΒΙΛ, ΕΙΤΕ ΓΡΑΦΕΙ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ
ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΕΙΤΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ
ΩΣ ΜΠΕΝΤΖΑΜΙΝ ΜΠΛΑΚ, ΕΙΝΑΙ
ΠΑΝΤΑ Ο ΤΖΟΝ ΜΠΑΝΒΙΛ. ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΜΗ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑ
Η ΠΛΟΚΗ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΑ, ΚΑΤΙ
ΣΑΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ. ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ
ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ ΤΟΥ
Στον Ασημένιο Κύκνο , το δεύτερο αστυνομικό του Μπάνβιλ/Μπλακ, δεν υπάρχουν αστυνόμοι που αναπτύσσουν θεωρίες και στήνουν παγίδες, για να πιάσουν τον δολοφόνο. Δεν υπάρχουν εργαστήρια που τροφοδοτούν τους αστυνομικούς με βαλιστικές έρευνες και εξετάσεις DΝΑ. Δεν είναι καν σίγουρο ότι υπάρχει φόνος…

Ένα πρωί επισκέπτεται τον παθολογοανατόμο Κουΐρκ, τον ήρωα του Μπλακ, ένας συμμαθητής του από το κολέγιο, ο Μπίλι Χαντ. Του λέει ότι η γυναίκα του αυτοκτόνησε και ζητάει από τον Κουΐρκ μια χάρη: να μην κάνει νεκροψία στη Ντίρντρι, τη γυναίκα του. Το επιχείρημά του ακούγεται αληθοφανές: η Ντίντρι ήταν πολύ νεώτερη του Μπιλ, ήταν ωραία και πρόσεχε πολύ την εμφάνισή της. Ο άντρας της δεν θα ήθελε να πάει στον τάφο κακοποιημένη από τη νεκροψία.

Λογικά, ο Κουΐρκ θα έπρεπε να τον στείλει στο καλό. Στο κάτω-κάτω, έχει να δει τον Μπίλι Χαντ από τότε που αποφοίτησε από το κολέγιο, η γυναίκα του του ήταν εντελώς άγνωστη. Γιατί να παραβεί τον νόμο για χάρη του; Ο Κουΐρκ δεν θα ήταν όμως ο Κουΐρκ, ούτε και ο συγγραφέας του θα ήταν ο Τζον Μπάνβιλ, αν τα πράγματα υπάκουαν στο προφανές. Είναι σχεδόν έτοιμος να εκπληρώσει την επιθυμία του παλιού συμμαθητή του με μια επιφανειακή νεκροψία, όταν παρατηρεί στο μπράτσο της ένα σχεδόν αόρατο τρύπημα βελόνας. Αν το Ένας Ανεπαίσθητος Πόνος έδωσε το 1959 την ευκαιρία στον Χάρολντ Πίντερ να γράψει ένα από τα πιο γνωστά θεατρικά έργα του, ένα ανεπαίσθητο τρύπημα βελόνας δίνει στον Κουΐρκ την αφορμή να μπλέξει σε μια ιστορία, στην οποία κυριαρχούν οι υποψίες, οι ενοχές και τα προσωπικά αδιέξοδα.

Τον Μπάνβιλ/Μπλακ δεν τον ενδιαφέρει η γραμμική ανάπτυξη της ιστορίας, αυτή που στο αστυνομικό οδηγεί στην κατακόρυφη αύξηση του σασπένς, και καταλήγει σε μια βαθιά ανάσα με τη λύση του μυστηρίου. Αντίθετα, κάνει πολλές παρεκκλίσεις και προτιμάει να αφηγηθεί την ιστορία του από διαφορετικές οπτικές και υποκειμενικές γωνίες. Όσο κι αν η πλοκή του πατάει σε «ερεθιστικά» συστατικά, όπως (στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα) σε πάθη- σεξ, ναρκωτικά, χρήμα – που αλληλοεξαρτώνται και αλληλοτροφοδοτούνται, εκείνον τον ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο οι χαρακτήρες του. Έτσι, δημιουργεί με αριστοτεχνικό τρόπο μια μικρή κοινωνία μοναχικών ανθρώπων- που έχουν όλοι σκοτεινές πλευρές- ο καθένας από τους οποίους μπλέκεται με τον άλλον, όχι για να σπάσει τη μοναξιά, που είναι διάχυτη στο μυθιστόρημα, αλλά για να την ενισχύσει.

Η κόρη του Κουΐρκ, η Φοίβη, για παράδειγμα, πρέπει να συνηθίσει στην αλήθεια ότι αυτοί που τους νόμιζε γονείς της δεν ήταν οι πραγματικοί γονείς της, αφού ξαφνικά ανακαλύπτει στον Κουΐρκ τον πραγματικό της πατέρα. Είναι φανερό ότι δεν τον θέλει, αλλά είναι αναγκασμένη να τον αποδεχτεί και να ζήσει μ΄ αυτόν. Συνεπώς, οχυρώνεται στην τελευταία γραμμή άμυνας που έχει:

κλείνεται στον εαυτό της.

Βenjamin Βlack

ΟΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΚΥΚΝΟΣ

ΜΤΦ. ΜΑΡΙΑ ΦΑΚΙΝΟΥ, ΕΚΔ.

ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, ΣΕΛ.

312, ΤΙΜΗ: 19 ΕΥΡΩ