Ο κ. Κωνσταντίνος Παπανδρέου, από τις Φαρές Πατρών, γράφει για τον φόβο του θανάτου:

«Δύο πράγματα με απασχολούν, των οποίων οι έννοιες βρίσκονται σε σχέση πλήρους αντιθέσεως η μία προς την άλλη. Ή να ελπίζω να βρεθεί το ελιξίριο της ζωής για να μην πεθάνω ποτέ, που από θρησκευτική όμως άποψη θεωρείται εγωιστικό, άρα αμαρτία, ή να περιμένω ήρεμα και απλά τον αναπόδραστα μοιραίο θάνατο, του οποίου η ιδέα πανικοβάλλει, ιδιαίτερα εκείνους με χαμηλή ψυχική αντοχή, και τους κάνει να έχουν έμμονες φοβίες, εφιαλτικές, και να καθίστανται έρμαια λύπησης διά βίου.

Θα μπορούσε κανείς εύκολα να μου δώσει την ακόλουθη συμβουλή: Στη ζωή σου, μάθε να δέχεσαι τα κακά όπως δέχεσαι και τα καλά και να μην περιοριστείς στο να ζεις μόνον απλώς, όπως κάνουν οι περισσότεροι, που τρώνε, αφοδεύουν και σχολιάζουν τους άλλους, κλείνοντας έτσι τον κύκλο της ζωής τους. Να είσαι άξιος να δημιουργείς, κάτι που συνεπάγεται θα ΄λεγα αυτοσεβασμό και αίσθημα κοινωνικού χρέους, από το οποίο θα υπάρχεις εσαεί στη σκέψη όλων, άρα αθάνατος. Γιατί αν ήταν να μην πεθάνεις ποτέ, όπως θα ΄θελες να ελπίζεις, παραμένοντας όμως ανάξιος να δημιουργείς, τότε η άνευ ουσίας ζωή σου, θα είναι ένας καθημερινός θάνατος!».

Τελευταία Νέα