Τα όσα διαδραματίζονται στις μέρες μας στον Λίβανο και στα παλαιστινιακά εδάφη

φαντάζουν ως σκηνές της Αποκάλυψης, περιγραφές Όργουελ, σκηνές φρίκης. Εικόνες

βγαλμένες από τα ιστορικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, στις οποίες ο τάχα

«περιούσιος λαός του Θεού» (κατά τους προφήτες είναι όλοι οι άνθρωποι)

κατέσφαξε τα παιδιά, τους άντρες και τους γέροντες των γύρω απ’ αυτόν λαών,

Φιλισταίων, Χαλδαίων, Αμαλικιτών, Σολύμων, Αμορέων, Χαναναίων, Μαδιανιτών,

εξαφανίζοντάς τους οριστικώς από τον ανθρωπογεωγραφικό χάρτη της περιοχής.

Με μια σημερινή όμως εκδοχή: Τον εκμοντερνισμό των σύγχρονων μεθόδων

γενοκτονίας. Με πολεμικά μέσα υπερσύγχρονα και «βόμβες ακριβείας» των ΗΠΑ, που

αφήνουν ραδιενεργά κατάλοιπα, εξαφανίζουν όχι μόνο τους ζώντες, «πάσα ψυχή

ζώσα», αλλά και το «φύτρο» τους, τα παιδιά και τον σπόρο τους, όπως γράφουν

στα ιστορικά βιβλία τους, αναφερόμενοι ειδικά τότε στους Έλληνες.

Πιστεύουν τώρα, όπως και τότε, ότι με τις ίδιες μεθόδους θα κυριαρχήσουν στον

γύρω χώρο και όχι μόνο. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει διαχρονικά, στην πολύχρονη

ιστορία του Ισραήλ, αργά ή γρήγορα θα το πληρώσει ο απλός λαός του, ενώ οι

ραβίνοι και οι πλούσιοί του θα επιβιώσουν ξανά, όπως επιβίωναν πάντα.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, δεν υπάρχει έκπληξη για τη στάση των γερακιών

του Ισραήλ, των αρχιραβίνων ή των κεφαλαιοκρατών του διεθνούς σιωνισμού. Αυτοί

πάντα έτσι ενεργούσαν, υπερασπιζόμενοι τις ρατσιστικές ιδέες τους περί

«υπεροχής» και «περιούσιου λαού». Ιδέες που τις πλήρωσε ο απλός εβραϊκός λαός,

αρχής γενομένης από το 70 μ.X. με τον Ρωμαίο Τίτο, τον καθολικό Μεσαίωνα,

ιδίως τον Ισπανικό, έως τα μέσα του εικοστού αιώνα με τη μορφή του φυλετικού

αντιεβραϊσμού.

Για τη στάση, πάλι, του απλού λαού στο Ισραήλ που ζητά συντριπτικά την πλήρη

εξόντωση των αντιπάλων, «συν γυναιξί και τέκνοις», επαναλαμβάνοντας τον φρικτό

στίχο του ψαλμωδού της Παλαιάς Διαθήκης: «δος αυτοίς κακά, κύριε, δος αυτοίς

κακά τοις ανόμοις της γης», ούτε εδώ υπάρχει έκπληξη.

Ο λαός παντού, λέμε, έχει πάντα δίκιο. Κι αυτό, γιατί επηρεάζεται, πολύ

περισσότερο σήμερα, από την προπαγάνδα των πολιτικών και στρατιωτικών γερακιών

τους και των MME, που τους αποκρύπτουν την απλή αλήθεια, ότι το πρόβλημα του

Ισραήλ λύνεται αυτόματα με την αναγνώριση και ίδρυση του παλαιστινιακού

κράτους. Εκείνο όμως που εκπλήσσει στην παρούσα φάση είναι η στάση των

λεγόμενων πνευματικών ανθρώπων, ή των τάχα προοδευτικών του Ισραήλ πλην

ορισμένων εξαιρέσεων.

Στην πλειονότητά τους συντάσσονται με τη φασιστική αντίληψη της χιτλερικής

πολεμικής ιδεολογίας περί «συλλογικής ευθύνης» και της «μαζικής εξόντωσης» και

είτε σιωπούν μπροστά στη γενοκτονία των Αράβων είτε, το χειρότερο,

χειροκροτούν και επικροτούν με δημοσιεύματά τους το ανθρώπινο μακελειό. Για

τους πρώτους, τους σιωπηλούς, είναι κατανοητή η σιωπή του φόβου. Ο φόβος είναι

έμφυτος στον άνθρωπο, πολύ περισσότερο όταν έχει κανείς να κάνει με

στρατοκράτες, την άτεγκτη πολιτική και την πολεμική μηχανή των υπερατλαντικών

νεοαποικιοκρατιών, που σκοπίμως εξάπτουν τον μουσουλμανικό φανατισμό στο χώρο

της Μέσης Ανατολής.

Οι πολεμοχαρείς όμως διανοούμενοι του Ισραήλ καρπώνονται τα αγαθά της

αντιμισθίας τους στη στρατιωτικοπολιτική, θρησκευτική και διεθνή σιωνιστική

εξουσία. Αγαθά υλικά ή και πνευματικής προβολής τους. Ξεχνούν όμως το ίδιο

τους το ιστορικό απόφθεγμα: «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».

Τελευταία Νέα