|
|
Οι εκατό εργαζόμενοι στη χαρτοβιομηχανία Ελίνα στην Κομοτηνή βρέθηκαν χθες
ξαφνικά στην ανεργία. Το λουκέτο που μπήκε άρον άρον στη συγκεκριμένη
επιχείρηση είναι το πρώτο από τα πολλά που αναμένονται στην περιοχή της
Βόρειας Ελλάδας.
|
|
Σύμφωνα με πληροφορίες και η γνωστή εταιρεία παραγωγής εσωρούχων Schisser –
Palco είναι έτοιμη να κλείσει (μετά το λουκέτο που έβαλε πριν από δύο περίπου
χρόνια στο εργοστάσιό της στην Αθήνα) και το πλεκτήριο που λειτουργεί ακόμη
στην Κομοτηνή, το οποίο ιδρύθηκε με επιχορήγηση. Το πλεκτήριο απασχολεί 50
εργαζομένους. H διοίκηση της εταιρείας περιμένει απλώς να ολοκληρωθεί η
προθεσμία, καθώς βάσει των όρων της επιχορήγησης δεσμεύεται να απασχολεί για
10 χρόνια συγκεκριμένο αριθμό εργαζομένων. «Μόνο χθες έμειναν στον δρόμο άλλοι
εκατό εργαζόμενοι από την Ελίνα» είπε στα «NEA» ο πρόεδρος του Εργατικού
Κέντρου Κομοτηνής κ. Π. Μαγαλιός. Τα πράγματα όμως δεν είναι καλά και για τους
600 εργαζομένους στο εργοστάσιο της κρατικής εταιρείας Ελληνική Βιομηχανία
Ζάχαρης (EBZ) στην Ορεστιάδα. Σύμφωνα με πληροφορίες συνδικαλιστικών στελεχών
του Νομού Έβρου, η διοίκηση της εταιρείας σχεδιάζει να κλείσει τη συγκεκριμένη
μονάδα.
Ο Όμιλος Λαναρά
Στη Νάουσα, το φάσμα της ανεργίας συνεχίζει να πλανάται πάνω από τους
εργαζομένους του Ομίλου Λαναρά. Μετά το κλείσιμο πριν από έναν χρόνο του
εργοστασίου της ΤΡΙΚΟΛΑΝ (είχε περίπου 100 εργαζομένους), σχεδόν σίγουρα
θεωρούνται τα λουκέτα που έρχονται για άλλες δύο μονάδες των Κλωστηρίων
Ναούσης (στο εργοστάσιο «B» και στη μονάδα της Ολυμπιακής). Ήδη η διοίκηση των
Κλωστηρίων Ναούσης με επιστολή της προς το σωματείο των εργαζομένων τούς
ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες ότι οι δύο παραπάνω μονάδες είναι πλέον
ζημιογόνες και κατά συνέπεια θα κλείσουν, έτσι οι 110 εργαζόμενοι σε αυτές θα
πρέπει να αναζητήσουν αλλού δουλειά. Επισημαίνεται ότι πριν από μερικούς μήνες
τα Κλωστήρια Ναούσης, έπειτα και από έντονες κυβερνητικές παρεμβάσεις προς τις
πέντε πιστώτριες τράπεζες, κατάφεραν να προχωρήσουν σε επαναδιαπραγμάτευση των
χρεών τους με τη χορήγηση ομολογιακού δανείου, ύψους 23 εκατ. ευρώ.
Έκλεισαν οι στρόφιγγες
H ανεργία απειλεί και τους πάνω από 100 εργαζομένους (κυρίως γυναίκες) της
κλωστοϋφαντουργίας Βουλινός, με έδρα τη Θεσσαλονίκη. H εταιρεία, ιδιοκτησίας
του πρώην προέδρου του ΠΑΟΚ Θωμά Βουλινού, λειτουργεί εδώ και 30 χρόνια.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η εταιρεία αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας και ο
βασικός χρηματοδότης της εταιρείας, η Εμπορική Τράπεζα, έχει κλείσει τις
στρόφιγγες των δανείων. Απόφαση που σύμφωνα με τις ίδιες πηγές επιδεινώνει
ακόμη περισσότερο την κατάσταση, καθώς η εταιρεία έχει εξασφαλίσει σημαντικές
παραγγελίες από το εξωτερικό, αλλά δεν μπορεί να προχωρήσει στην εκτέλεσή
τους. H εταιρεία Βουλινός πριν από τέσσερα χρόνια προχώρησε στη δημιουργία
μιας μονάδας στη FYROM, με περίπου 350 εργαζομένους. H εργοδοσία της εταιρείας
φέρεται αποφασισμένη να κλείσει και την επιχείρηση στα Σκόπια, αν αναγκαστεί
να κλείσει τη μητρική εταιρεία στη Θεσσαλονίκη.
Οι πληροφορίες πάντως φέρουν τουλάχιστον άλλες 4-5 επιχειρήσεις στην ευρύτερη
περιοχή της Θεσσαλονίκης, που απασχολούν περίπου 500 εργαζομένους, να
βρίσκονται στα πρόθυρα κλεισίματος, ενώ πολλές ακόμη εταιρείες αντιμετωπίζουν
προβλήματα ρευστότητας.
30.000 άνεργοι τα τελευταία 10 χρόνια
ΔΕΚΑ ΕΠΤΑ επιχειρήσεις κλωστοϋφαντουργίας και ιματισμού έκλεισαν στη
διάρκεια του 2005 μόνο στον Νομό Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα να μείνουν
άνεργοι οκτακόσιοι και πλέον εργαζόμενοι. Στη διάρκεια της τελευταίας
δεκαετίας βρέθηκαν στον δρόμο περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες εργαζόμενοι,
κυρίως από τον χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και του ετοίμου ενδύματος. H
πλειονότητα των ανέργων είναι γυναίκες, ενώ συνεχίζεται η «αιμορραγία» από την
απώλεια θέσεων εργασίας και σε άλλους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας, όπως
στη Νάουσα, όπου η ανεργία εκτινάχθηκε στο 30%, στο Κιλκίς, αλλά και στην
Πιερία.
Στα Βαλκάνια
Η «μετανάστευση» των χιλιάδων θέσεων εργασίας από τη Βόρεια Ελλάδα προς τα
Βαλκάνια άρχισε στα μέσα της περασμένης δεκαετίας και μέχρι σήμερα, σύμφωνα με
στοιχεία Εργατικών Κέντρων της Μακεδονίας, μετέφεραν τις δραστηριότητές τους
εκτός συνόρων 30 μεγάλες επιχειρήσεις (που απασχολούσαν από 150 μέχρι και 400
άτομα), μερικές εκατοντάδες βιοτεχνίες – των 20 και 30 ατόμων -, ενώ χιλιάδες
μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις φασόν (για τις οποίες όμως δεν υπάρχουν
ακριβή στοιχεία) δεν άντεξαν τον σκληρό ανταγωνισμό και έβαλαν λουκέτο. Πρώτη
μαζική μεταφορά δραστηριοτήτων στη Βουλγαρία άρχισε το 1993, όταν η
συντριπτική πλειονότητα των ιδιοκτητών ξένων επιχειρήσεων ιματισμού (κυρίως
γερμανικές εταιρείες) μετέφεραν την παραγωγή (φασόν) στη γειτονική χώρα
επιδιώκοντας μείωση του κόστους παραγωγής.
Τα κέρδη που αποκομίζουν οι επιχειρηματίες είναι τεράστια – με δεδομένο ότι το
ημερομίσθιο σε μια βιοτεχνία φασόν στη Σόφια είναι 7,5 ευρώ και στη
Θεσσαλονίκη 45 ευρώ -, ενώ ελάχιστοι από τους απολυμένους πιστεύουν ότι οι
επιχειρήσεις αυτές θα επιστρέψουν στην Ελλάδα.
