Non paper

Οσα συνέβησαν στον ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες μέρες φέρνουν έναν αέρα επιθεώρησης στην πολιτική σκηνή. Και με την επίσημη βούλα, ως ηθοποιού, του Απόστολου Γκλέτσου. Ή Τζον Μακρίδη στη «Γη της ελιάς» που, προσωπικά, το προτιμώ ως όνομα για διάδοχο του Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αν δεν μπορεί ένας «Τζον Μακρίδης» να νικήσει τον Μητσοτάκη, […]

Θα μπορούσε να είναι κάτι σαν τεστ προσωπικότητας με ερωτήσεις και απαντήσεις πολλαπλών επιλογών. Για παράδειγμα, τι θα κάνατε αν θεωρούσατε ότι ο πατέρας σας σάς αδίκησε στη διαθήκη και άφησε περισσότερα στον αδελφό σας; Α) Θα καταριόσασταν τον αδελφό σας; Β) Θα βρίζατε τον πατέρα σας; Γ) Θα ξεφτιλίζατε τον συμβολαιογράφο που άνοιξε τη […]

Οσοι το ζήσαμε το ξέρουμε, όσοι δεν το έζησαν είναι εύκολο να φανταστούν την ατμόσφαιρα, δύσκολο όμως να συντονιστούν με το συναίσθημα εκείνων των ημερών. Καλοκαίρι 1974, το πιο δραματικό και το πιο αντιφατικό καλοκαίρι στη Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας. Ξεκίνησε με Χούντα, τελείωσε με Δημοκρατία και μεσολάβησαν μια εισβολή, ένας πόλεμος και εκείνες οι […]

Η Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν μια βαλκανική κωμόπολη που προσπαθούσε να καμωθεί την πρωτεύουσα. Είχε μάλιστα μπροστά της ένα μεγάλο διεθνές στοίχημα, τη διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, το μεγαλύτερο event (όπως θα λέγαμε στα σημερινά) που είχε γίνει μέχρι τότε στο νέο ελληνικό κράτος. Σύμφωνα με την απογραφή του 1889 […]

Πόσο παλιά να το πάω; Οσο ξέρω και μπορώ. Ο κομματικός χώρος της Αριστεράς, αυτός που η δική μου γενιά γνώρισε ως ΚΚΕ Εσωτερικού, είχε πάντα μία έντονη κινητικότητα. Με πολλές διαφωνίες, συγκρούσεις, διασπάσεις, αποχωρήσεις, αλλαγές ονομάτων. Η Ενωμένη Αριστερά (μαζί με το ΚΚΕ) στις πρώτες εκλογές μετά τη Μεταπολίτευση, που έγινε Συμμαχία Προοδευτικών και […]

Πώς το γράφει η Λίνα Νικολακοπούλου στη «Σωτηρία της ψυχής» του Σταμάτη Κραουνάκη; «…Σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά αλλά ρίχναν σκιά για να μοιάζουν παλάτια». Ε, αυτό ακριβώς. Και όχι με την τρυφερή και ρομαντική διάσταση που υπονοεί η στιχουργός αλλά με την έννοια της απόλυτης απώλειας του μέτρου. Να τραγουδάει, για παράδειγμα, η […]

Πόσοι έχουν ασχοληθεί με τον κακό χαμό που γίνεται εδώ και μέρες για την ταινία που θα αποτελεί την ελληνική πρόταση για το Οσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας την επόμενη χρονιά; Αν κρίνω από τον «χώρο» που καταλαμβάνει αυτή η ιστορία στα σόσιαλ μίντια, ελάχιστοι. Μόνο οι εμπλεκόμενοι και οι φαν του χώρου ανταλλάσσουν εγκλήσεις για […]

Ο χρόνος λειαίνει τις «επιφάνειες» και τις «γωνίες» και η νοσταλγία είναι το καλύτερο «μακιγιάζ» για τις εποχές. Το βλέμμα προς τα πίσω είναι εξωραϊστικό. Αναπολούμε εποχές που δεν ζήσαμε διότι τις φανταζόμαστε αθώες, γουστόζικες, αυθεντικές και καλοσυνάτες. Η απόσταση που μεσολαβεί μας κάνει να βλέπουμε το παρελθόν σαν έναν όμορφο κόσμο, σχεδόν ηθικό και, […]

Στο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά από το οποίο «δανείστηκα» τον σημερινό τίτλο, επανενώνονται, κατά κάποιον τρόπο, οι τρεις σωματοφύλακες και ο Ντ’ Αρτανιάν. Στα είκοσι χρόνια που πέρασαν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μια επέτειο που βιώνουμε τούτες τις μέρες καθώς το ημερολόγιο μάς θυμίζει τα τότε επιτεύγματα, δεν υπάρχει τίποτα το ενωτικό. Κάπως σαν τους […]

Οταν ο Ουμπέρτο Εκο έλεγε ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, δεν εννοούσε ότι ο κόσμος μπαίνει σε pause. Αυτό θα έμοιαζε σαν να θυσιάζεται η κοινή λογική προκειμένου να διασωθεί η ατάκα. Εννοούσε απλώς ότι, λόγω αδειών, δεν δουλεύουν οι δημοσιογράφοι που θα τις αναπαράγουν. Σήμερα όμως, με την παντοκρατορία της εικόνας και την […]

Εφέτος είναι το καλοκαίρι της νοσταλγίας του καλοκαιριού. Ποιου καλοκαιριού; Ενός που έχει ο καθένας στο μυαλό του, δεν το ξέρετε. Ενός καλοκαιριού ιδεατού που, στην πραγματικότητα, μπορεί και να μην υπήρξε ποτέ. Αυτή είναι άλλωστε η εποχή τού «Λεωφορείου ο Πόθος», η εποχή τού «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία». Και τα μαγικά φίλτρα των […]

Χθες μας τελείωσε και ο Ιούλιος, ένας μήνας – ο μόνος του χρόνου – που, πάντα, είχα την εντύπωση ότι διαρκεί περισσότερο από τριάντα μία ημέρες. Σέρνεται ανάμεσα στην υποσχετικότητα του Ιουνίου και την κάπως μελαγχολική αποθέωση του Αυγούστου όταν ήδη έχεις αρχίσει να μετράς αντίστροφα. Σαν να ξεχειλώνει με κάποιον τρόπο ο χρόνος καθώς […]

Στην παραλία, η φίλη (όχι στην πρώτη νιότη, ούτε καν στη δεύτερη) ήταν βυθισμένη στο βιβλίο της. Στράβωσα το κεφάλι για να δω τον τίτλο. Δηλαδή κάτι είχα δει την προηγουμένη, αλλά ήθελα να βεβαιωθώ. Νόμιζα ότι δεν ήταν δυνατόν, αλλά ήταν και παραήταν. Είχε τίτλο «Ο υπέροχος εαυτός μου» και συγγραφέα κάποιον, όπως μου […]