Ολα ξεκίνησαν από ένα μικρό τρίποδο, ένα κινητό κι ένα διαμέρισμα γεμάτο σιωπές. Ο Θανάσης Βασιλείου, όταν η μητέρα του έφυγε από τη ζωή, άρχισε να καταγράφει τις άδειες γωνιές του σπιτιού της παιδικής του ηλικίας, φοβούμενος ότι ίσως δεν τις ξαναδεί. Τα πρώτα πλάνα έγιναν για το αρχείο του, αλλά όταν οι εικόνες που αντίκρισε σε αυτά ξύπνησαν αναμνήσεις και συναισθήματα, συνέχισε να τραβάει, φτιάχνοντας ένα άγουρο κινηματογραφικό ημερολόγιο. Από εκεί γεννήθηκε το ντοκιμαντέρ «Λο», μια βαθιά προσωπική ταινία, η πρώτη του μεγάλου μήκους, όπου η μνήμη της οικογένειας συναντά τη συλλογική μνήμη της σύγχρονης Ελλάδας αγγίζοντας τα χρόνια της χούντας. Με λιτή κινηματογραφική γλώσσα κι έντονη συναισθηματική ένταση, η ταινία εξερευνά τη σιωπή που ζυγίζει σαν ενοχή, το τραύμα, την αγάπη και την αποδοχή. Το ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο 27ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κερδίζοντας το βραβείο ΕΚΚΟΜΕΔ πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, ενώ απέσπασε επίσης το Στεφάνι της Μεγίστης και το Βραβείο Οδυσσέας για το καλύτερο ντοκιμαντέρ σκηνοθέτη της διασποράς στο 10ο Διεθνές Φεστιβάλ Καστελόριζου. Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας στις αίθουσες, ο Θανάσης Βασιλείου μίλησε στα «Πρόσωπα».
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
