Αν ο άλλος το έχει αποφασίσει να βουτήξει από το παράθυρο, εσύ πολύ δύσκολα μπορείς να τον εμποδίσεις. Δεν γίνεται να είσαι συνέχεια από πάνω του, ούτε να τον κρατάς δεμένο στο καλοριφέρ με αλυσίδα στο πόδι. Κάποια στιγμή, θα ξεφύγει από την προσοχή σου, θα ανοίξει το παράθυρο και θα δοκιμάσει τα φτερά του, δηλαδή τη γεύση που έχει το πεζοδρόμιο. Αυτό συνέβη και με τον έλληνα διπλωματικό υπάλληλο στο Λουξεμβούργο, ο οποίος ανήρτησε στον επίσημο λογαριασμό της πρεσβείας μας κάποια κείμενα υπέρ των διαδηλώσεων στις ευρωπαϊκές πόλεις για τη Γάζα. Επρόκειτο για μια πράξη πολιτικού ακτιβισμού, με την οποία ο συγκεκριμένος υπάλληλος εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του στο υπουργείο Εξωτερικών, βγαίνοντας από το παράθυρο.
Μεταξύ μας, δεν νομίζω να έχασε η Βενετιά βελόνι. Ο αριθμός των διπλωματών είναι μικρός σε σχέση με τις ανάγκες της ελληνικής διπλωματίας, ενώ προθυμία από τους νέους για διπλωματική καριέρα δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον βαθμό κατά τον οποίο υπήρχε παλαιότερα. Ούτε όμως και οι υποψήφιοι είναι πια του επιπέδου που ήταν κάποτε. Οι προσφερόμενες στον διαγωνισμό θέσεις δεν καλύπτονται πάντα και ακούω ότι, κάποιες φορές, οι εξεταστές αναγκάζονται να χαμηλώσουν τον πήχη, προκειμένου να συμπληρωθούν οι θέσεις για τις πιο άμεσες ανάγκες. Πόσοι νέοι, σήμερα, με δύο γλώσσες, πανεπιστημιακή παιδεία, ενδεχομένως και μεταπτυχιακό τίτλο από πανεπιστήμιο του εξωτερικού, ονειρεύονται καριέρα στο Δημόσιο, έστω και ως διπλωμάτες;
Επειτα, τα προβλήματα από την έλλειψη επαρκούς αριθμού υπαλλήλων επιδεινώνονται και από τη δυσκαμψία του διοικητικού συστήματος του υπουργείου. Η επετηρίδα καταδυναστεύει τα πάντα και στραγγίζει κάθε ικμάδα δημιουργικότητας, επειδή και ο τελευταίος βλάκας πρέπει, όταν φτάσει η ώρα εκείνη, να συνταξιοδοτηθεί ως «κύριος πρέσβης»! Το αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο δεν αξιοποιούνται στο έπακρο οι ικανότητες του προσωπικού, αλλά συχνά καταπνίγονται, εφόσον η επετηρίδα τοποθετεί δικαιωματικά τον τενεκέ πάνω από τον ικανό. Υπάρχουν κάποιοι λόγοι, ξέρετε, για τους οποίους στις διπλωματικές υπηρεσίες των σύγχρονων ανεπτυγμένων χωρών έχουν υιοθετήσει ευέλικτα διοικητικά συστήματα, τα οποία ευνοούν την αξιοκρατία και τη γρήγορη εξέλιξη. Το επιβάλλει η φύση των θεμάτων που χειρίζονται οι διπλωμάτες και τα οποία κατά κανόνα συνδέονται με τα εθνικά συμφέροντα των χωρών τους. Εμείς, όμως, επιμένουμε στην ισότητα της επετηρίδας: ο καθένας με τη σειρά του και όλοι θα πάρετε, παιδιά!
Τα λέω αυτά, γιατί με τέτοιους περιορισμούς όσον αφορά τους ανθρώπινους πόρους το υπουργείο Εξωτερικών δεν μπορεί να σπαταλά το ταλέντο των υπαλλήλων του όπου το βρίσκει. Αξιοποιεί τους πάντες και προσπαθεί να βγάλει από τη μύγα ξίγκι. Επομένως, αν ο δράστης του ατοπήματος είναι, όπως λέγεται, υψηλόβαθμος διπλωμάτης, για να υπηρετεί στο Λουξεμβούργο, οπωσδήποτε δεν θα ήταν η μεγάλη ελπίδα της ελληνικής διπλωματίας.
Ομως, το πώς και το γιατί συνέβη το συγκεκριμένο περιστατικό είναι, κατά τη γνώμη μου, τα δευτερεύοντα της υπόθεσης. Συμβαίνουν αυτά, αφού δεν μπορείς να αστυνομεύεις τη συνείδηση των άλλων ούτε να ελέγχεις τις απόψεις τους. Το πρωτεύον, πιστεύω, είναι η αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών, η οποία δεν ήταν ικανοποιητική. Αντί να μας πουν απλώς ότι ξεκίνησε ΕΔΕ, προκειμένου να εντοπιστεί ο υπεύθυνος, να καταλογιστούν ευθύνες κ.λπ., το πρώτο που θα έπρεπε να ανακοινώσουν θα έπρεπε να ήταν ότι ο κύριος ύποπτος εντοπίστηκε και απομακρύνθηκε από τη θέση του, καθώς παράλληλα κινείται και η διαδικασία της ΕΔΕ. Τόσο δύσκολο είναι να εντοπιστεί; Πόσοι υπηρετούν, τέλος πάντων, στην πρεσβεία μας στο Λουξεμβούργο; Προσωπικά, αρνούμαι να πιστέψω ότι οι ιθύνοντες του υπουργείου δεν έχουν ανακαλύψει τον δράστη. Υποψιάζομαι ότι μάλλον προσπαθούν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο.
Το αδιανόητο, πάντως, θα ήταν αν αυτός ο κύριος, η κυρία, το ον (ας είμαστε συμπεριληπτικοί…) παραμένει ακόμη στην υπηρεσία και δεν τον/την/το έχουν στείλει ήδη διακοπές. Για διπλωμάτη μιλάμε, όχι για εφοριακό ούτε για υπάλληλο της Πολεοδομίας! Αν δηλαδή ήταν αξιωματικός του Στρατού, θα παρέμενε ακόμη στη θέση του;
