Η εισαγωγή του προσωπικού αριθμού, ενός ενιαίου ψηφιακού αναγνωριστικού που ενοποιεί ΑΜΚΑ, ΑΦΜ και ταυτότητα, αντιμετωπίστηκε από πολλούς ως τεχνολογικό βήμα εκσυγχρονισμού. Για άλλους, όμως, ιδίως σε συγκεκριμένους εκκλησιαστικούς κύκλους και μοναστικές κοινότητες, αποτέλεσε ακόμη μία ένδειξη των «εσχάτων ημερών». Δημόσιες τοποθετήσεις, επιστολές και ρητορικές αναφορές σε «χαράγματα», αποστασία και «εκτροπή» της Ιεράς Συνόδου, εντάσσονται σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: τη δαιμονοποίηση της τεχνολογίας μέσω μια δήθεν αποκαλυπτικής ερμηνείας, σύμφωνα με την οποία κάθε νέα μορφή ψηφιακής διαχείρισης οφείλει να ερμηνεύεται ως όργανο του Αντιχρίστου.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
