Ο πρωταρχικός κανόνας στην τρέχουσα ονοματολογία για την Προεδρία της Δημοκρατίας είναι ότι κάθε όνομα που πέφτει στο τραπέζι από νωρίς καίγεται. Λογικό είναι, αφενός επειδή η θέση είναι επίζηλη, καθώς ο εκάστοτε κάτοχός της αυτομάτως απαλλάσσεται από τα αμαρτήματα του παρελθόντος του και συγχρόνως εξασφαλίζει τιμές ανώτατου άρχοντα διά βίου, αφετέρου επειδή ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος και λυσσώδης ―ποιος δεν θα ήθελε να γίνει πρόεδρος με τόσα ψώνια στην πολιτική; Στην εποχή μας, με τα σύγχρονα ΜΜΕ και την ταχύτητα στις επικοινωνίες, τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό, όλα είναι καταγεγραμμένα σε ανοιχτές πηγές προσβάσιμες σε όλους. Επομένως, όσο πιο νωρίς πέφτει στο τραπέζι το όνομα ενός υποψηφίου τόσο γρηγορότερα θα φθαρεί.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή