Με μια λιτή αλλά και αβίαστα περιεκτική φράση ο Γεώργιος Παπανδρέου, το – ίσως όχι και τόσο – μακρινό 1963, προσέγγισε αυθεντικά το ζήτημα της άσκησης κριτικής στις δικαστικές αποφάσεις. Οι κρίνοντες κρίνονται για τις κρίσεις τους, που αποτελούν έργα ανθρώπων, με αυξημένη βεβαίως πολιτειακή αξία και νομική δεσμευτικότητα. Η κριτική στις δικαστικές αποφάσεις δεν ασκείται μόνο ενδοδικαστικά – με την άσκηση ενδίκων μέσων, στα εθνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια – αλλά και με τη δημόσια διατύπωση γνώμης, άποψης, αρκεί αυτή να είναι τεκμηριωμένη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή