Μετράμε ήδη μήνες μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Ισραήλ, που είχε ως αποτέλεσμα τους συνεχιζόμενους βομβαρδισμούς στη Γάζα. Οσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο συνηθίζουμε να ζούμε σ’ αυτήν τη νέα κανονικότητα, όπου όχι ένα, αλλά δύο πολεμικά μέτωπα στην ευρύτερη ευρωπαϊκή γειτονιά παραμένουν ενεργά. Και όσο οι πολίτες της Δύσης μαθαίνουν να προσπερνούν τις εικόνες από τη Γάζα, τόσο πιο μακρινή φαίνεται η πιθανότητα μιας εκεχειρίας.

Η διεθνής κοινότητα έχει τις δικές της ευθύνες, γιατί επέτρεψε ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή να κρατήσει τόσο πολύ. Οσο συνεχίζει να μένει παρατηρητής, τόσο περισσότερο αυτές θα μεγαλώνουν. Είναι υποχρέωσή της να επιβάλει ανακωχή στη Γάζα. Προφανώς, το Ισραήλ διατηρεί πάντα το δικαίωμα να αμυνθεί απέναντι σε μια τρομοκρατική επίθεση. Ωστόσο η ηγεσία του οφείλει να καταλάβει πως οι ειρηνευτικές συζητήσεις είναι, σ’ αυτήν τη φάση, ο μόνος τρόπος προς μια μελλοντική συνύπαρξη των δύο λαών που θα είναι ασφαλής για όλους.

Μια ανακωχή δεν θα λύσει ως διά μαγείας το πρόβλημα στην περιοχή. Ωστόσο το πρώτο βήμα προς μια λύση, όσο μακρινή κι αν φαίνεται αυτή τη στιγμή, είναι να σταματήσει ο θάνατος των αμάχων στη Γάζα και να απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι. Αυτό είναι το πρώτο πλάνο που πρέπει να κάνει η διεθνής κοινότητα, να πιέσει με τέτοιον τρόπο ώστε να στρέψει τις δύο πλευρές στη σωστή κατεύθυνση. Εχει ήδη αργήσει πολύ.