Ο Οράτιος και οι πρίγκιπες…

Είναι όντως εξαιρετικά εμπνευσμένος ο τίτλος και ο παραλληλισμός που κάνει ο Ζορζ Μπανού στο βιβλίο του «Οι ιστορίες του Οράτιου -Πορτραίτα και εξομολογήσεις μεγάλων ευρωπαίων σκηνοθετών (Εκδόσεις Καστανιώτη – Σειρά Θέατρο), που μετέφρασε από τα γαλλικά ο Βίκτωρ Αρδίττης, σημαντικός σκηνοθέτης και δάσκαλος του θεάτρου: Ο Μπανού δανείζεται και εν συνεχεία ταυτίζεται με τον έμπιστο φίλο του Αμλετ, τον Οράτιο, αυτόν που ως μάρτυρας της ζωής του πρίγκιπα θα εγγυηθεί την αλήθεια της αφήγησης της ιστορίας του. Και αυτή η αλήθεια είναι οι συναντήσεις του γάλλου θεατρολόγου και κριτικού με τις μορφές του θεάτρου του 20ού αιώνα.  Γεννημένος στη Ρουμανία, ο Ζορζ Μπανού (1943-2023) έζησε στο Παρίσι από το 1973 και αφιερώθηκε στο θέατρο με έναν ζηλευτό συνδυασμό: Γιατί κατάφερε να παραμείνει εραστής του ενώ παράλληλα ήταν και μελετητής του. Διακρίθηκε και βραβεύτηκε, διασχίζοντας την εποχή του κάπου ανάμεσα στη σκηνή, τις κουίντες και την πλατεία…